Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

eigenlijk en ze kon zich nu niet meer voorstellen dat ze
het nog elf maanden op los-vaste basis met hem had
uitgehouden. Haasje-repjeseks, sigaretje en weg wezen.
Tekst had hij nauwelijks, meer dan een patatje kon er
nooit af en het was dat hij zo mateloos goed kon
dansen, anders had ze hem wel eerder dan vorige
maand gedumpt.
Hij gaf natuurlijk geen krimp en las een
sportkrantje terwijl zij vierenvijftig keer de stoel op- en
afklom.
Op de personeelsavond zelf was haar plaats
achter de bar. Elk jaar kwam meneer Matjens daarover
officieel onderhandelen, bril op en bril af en tja, het Rijk
betaalde hiervoor geen overwerkgeld maar het was
toch belangrijk dat de bar professioneel bemand werd.
Zou zij een deel van haar feestpret willen opgeven om
de collega’s een genoeglijke avond te bezorgen? In ruil
kon hij haar drie extra loten aanbieden voor het
weekendje Londen dat die avond onder het personeel
verloot zou worden.
‘Ja hoor,’ zei Madelon en zijn verheugde gezicht
hoorde bij het ritueel.
‘Als ik even van de draaitafel weg kan, dan kom
ik je helpen,’ zei meneer Matjens handenwrijvend.
232