Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

aadplegen van de agenda van Den Haag had me geen
Indisch feest opgeleverd, maar ik wist wel het adres van
een Indisch dinerdansant eethuis, waar we ons met de
taxi heen begaven. Het was precies wat ik zocht,
gedempt licht, Indisch gebabbel, Indische eetgeuren en
ouderwetse strijkmuziek waarop we konden dansen.
Terug in het hotel begon de spanning van de
herhaling, waarover we niet hadden durven praten. ‘De
sleutel van 301 en 436,’ vroeg ik.
De jonge bediende gaf ze me zonder opkijken. In
de beslotenheid van de lift knikten we elkaar
triomfantelijk toe en ik deed net een stap naar voren
om haar te kussen toen de lift stopte. Geschrokken
deinsde ik achteruit terwijl de deuren opengingen.
Twee dames keken ons belangstellend aan. In
verwarring stapte ik kordaat uit en stond even later
alleen op de gang, terwijl Charlotte omhoog steeg met
haar nieuwe gezelschap. Ik bleek pas op de eerste
verdieping te zijn.
Hijgend beklom ik de trappen, kwaad over mijn
stoethaspeligheid. Ik trof haar twee etages hoger
wachtend aan. Toen ze me knorrig naderbij zag komen
op overjarige vrijersvoeten barstte ze in onbedaarlijk
gegiechel uit waar ik ook de slappe lach van kreeg.
40