Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

kende. Na een kwartier stuitte hij op een mooie plek die
geen echte verrassing bood, het déjà vu was nu een
continue ervaring voor hem. Midden in het bos lag een
groot stuk hei met kleine zandheuvels, en even
verderop een ven waarboven meeuwen cirkelden, het
glinsterende water viel nog net te zien tussen de hoge
omringende graspollen.
In dit landschap stonden groepjes naaldbomen
van een knoestige soort en kleine kuddes
jeneverbessen die eruitzagen alsof ze net door een
tuinman bijgeknipt waren in perfecte conische vorm.
Hij liet de fiets tussen zijn benen op de grond
vallen en zwoegde door het rulle witte zand naar een
hoger plateau dat door een eenzame eik beschermd
werd tegen zonlicht. Met zijn rug tegen de dikke stam
keek hij naar het landschap. ‘De hof van Gethsemane’,
viel hem in en hij zocht naar de betekenis van dat
begrip. En voor één keer werkte zijn geheugen mee en
diste het verhaal op van de discipelen van Jezus, van
wie er één het oor van een Romeins soldaat afsloeg, dat
vervolgens door Jezus weer vastgelijmd werd. Een
vreemde geschiedenis eigenlijk, bij nader inzien. Ook
tweeduizend jaar geleden zou het toch niet zomaar
gepikt worden dat het gezag een oor afgeslagen werd?
204