Geluk is voor de dommen - Hans Vervoort

kwaad woord. Vermoedelijk ging het programma de
eerste drie kwartier over allerlei soorten ongeluk en de
behoefte van mensen om eraan te ontsnappen. En aan
het slot wendde Postema zich tot een echtpaar dat
volgens zijn spiekbriefje gelukkig was.
‘En u bent een gelukkig echtpaar, volgens uw
dochters die hier ook zitten.’
‘Jazeker’, knikte het duo ijverig.
Ze waren allebei aan de mollige kant, maar niet
dik. Blond, blozende huid. En goedlachs. Hun twee bijna
volwassen dochters zaten naast de moeder en zouden
jongere zusjes van haar kunnen zijn. Ze waren wel wat
ernstiger, want ze hadden hun ouders aangemeld voor
dit programma en moesten nu uitleggen waarom. En
dat konden ze niet. Dus probeerde Koos het zelf maar
bij het echtpaar.
‘U bent nooit eens een dag ongelukkig?’
‘Nog geen vijf minuten, meneer. Waarom zou
een mens ongelukkig moeten zijn?’
bijvoorbeeld?’
‘Als iemand van wie u houdt zou overlijden,
‘Ja, dan misschien wel. Maar dan heb je verdriet,
een snee in je hart. Je doet er een pleister op en je weet
dat het zal genezen. Ongelukkig voel je je alleen als je
78