geschiedenis - Koninklijke Bibliotheek

V
BOEK
vin
Hoofiuï.
na C. G
Jaar 107 3
tot 1517.
124 K E R K E L I J K E
van het Geloof, niet flechts uitfluiting uit de Kerk"
gemeenfchap, maar zelfs de doodftrajfe* Want het
is een grooter zonde, het geloof te vervalfchen, dan
een valfche munter te zijn , en deze wordt toch aan
het leven geflraft. Wanneer Ketters tot de regtzinnige
Kerk terug keeren , zoo worden zij wel tot
boete aangenomen, en krijgen ook wel hunne geestelijke
ambten weder; maar vervallen zij nog eens
tot hunne dwalingen, en leggen zij die op nieuw
weder af, dan laat zich de Kerk wel hunne onderwerping
welgevallen, maar van de doodftrafe worden
zij daar door niet bevrijd. Verders: (*) of een Vorst,
die van het geloof afgevallen is, daar door de heerfchappij
over zijne onderdanen verliest? zou daarom
twijfelachtig kunnen fdiijnèn, dewijl Christelijke Soldaten
aan den afvalligen JULIAAN gehoorzaamd hebben;
ook zijn heilige mannen zelve aan ongeloovige Heeren
onderworpen geweest; en indien de afval hen der
regering onwaardig zou maken, zouden andere zonden
ook gelijke uitwerking moeten doen. Doch
GR.EGOR.IUS VII heeft de onderdanen van den eed
aan in deu ban gedane Vorsten ontflagen; dit moet
dus ook, gelijk THOMAS meent, de afvalligen treffen,
dewijl zij insgelijks in den ban zijn. Ten tijde
van JULIANUS was de Kerk nog niet magtig genoeg,
om hem zijne onderdanen te onttrekken; ook
is afval erger dan het ongeloof van anderen; en eene
gehetle affcheiding van God. — Uit het gene hij
van de Oorbiecht fchrijft, zien wij, dat de Leeraars
(*_) /. c. Art. 4. ƒ>. 24 , 25.
van