geschiedenis - Koninklijke Bibliotheek

G E S C H I E D E N I S . 399
van de dwalingen, om wélke men hem veroordeeld V
BOEK
had. Zijne laaide redenen waren gebeden, bijzon­
JX
der deze bede: In uwe handen bevele ik mijnen ïoofdfh
geest! eene voorbidding voor zijne vijanden , dat ia C. G.
[aar 107 3.
God het hun wilde vergeven, en andere godzalige :ot 1517.
gevoelens. Toen hij reeds aan den paal gekluisterd
was, reed de Keurvorst LODEWYK naar hem toe,
om hem nogmaal te vragen, of hij zijne Ketterijen
wilde afzweeren? maar kreeg van HUS tot befcheid:
dat hij zijne leere met zijnen dood wilde verzegelen.
Nu werd de houtftapel aangeftoken, en HUS
ftierf, onder het aanhoudend aanroepen der barmhartigheid
van CHRISTUS. Zijne asfche en overblijffelen,
als ook zijne verbrande kleederen werden
in den Rhyn geworpen, opdat zijne aanhangers die
niet als een heiligdom zouden vereeren. In later
tijden heeft men vethaald, dat hij zijne vijanden in
zijne laatfte oogenblikken zou uitgedaagd hebben ,
om na honderd jaren aan God en hem van hunne
wreedheid rekenfchap te geven; als ook, dat hij gezegd
zou hebben : Thans braadt gij eene gans,
(met toefpeling op zijn' naam HUS ,) maar na honderd
jaren zal er eene zwaan komen, die gij niet
zult kunnen verbranden. Vertellingen, welke zelfs
door penningen zijn voortgeplant, doch van welke
de tijdgenooten niets weten.
Dit was het einde van dezen waardigen man, omtrent
wien men in later tijden de vraag gedaan
heeft, zelfs onder Roomfche Schrijvers, op welken
grond, om welke misdaad de Kerkvergadering hem
ten