geschiedenis - Koninklijke Bibliotheek

V
BOEK
VIII
Hoofdft.
na C. G.
Jaar 1073.
tot 1517.
i 5 4 K E R K E L I J K E '
Sacris.') Over het geheel blijft deze Schrijver getrouw
bij het Leerllelfel van zijne Kerk; doorgaans
geeft hij zijne eigene meeningen duidelijk te verdaan;
doch dikwijls laat hij aan den Lezer de keuze uit
verfchillende gevoelens over, of zegt, gelijk bij de
vraag : over de ontvangenis der Heilige Maagd:
„ over eene zoo weinig belangrijke zaak, (ia tantula
caufa,) mogten anderen oordeelen, opdat hij
zich zeiven door eene bepaalde verklaring niet in
verdriet mogt brengen." — Over de erfzonde, (de
criginis tabe,) telt hij eene menigte van verfchillende
meeningen op. Na aangemerkt te hebben ,
dat zij van de Pelagianen en Manicheén, (Christianoram
carcinomata, ut canes, qui lorum, quo
Migantur, abrodant,) geloochend wordt, voegt hij
'er bij: De onzen, (qui in eorum libros ne manum
quidem porrigendam putant, wfi in iis atramento
lineas transverfas ducant,) zoeken dit onderwerp
des te grondiger te ontvouwen. Want DU-
RAND, terwijl hij onderzoekt, of men ze eene fchuld
of eene ftraffe kan noemen, gelooft, dat dit vrijwillig
kwaad niet ontdaan zij uit onzen, maar uit den
wil van den eerden mensch. SCOTCS integendeel
houdt ze voor eene berooving der oorfpronkelijke
geregtigheid; OCCAM, vriezende, dat hij, bij het
ziften met het onkruid, ook de goede tarwe mogt
ftrooijen, laat de geheele vraag onaangeroerd. Maar
GREGORIUS van Rimini ziet ze voor eene aankleevende
ziekte der natuur, voor eene ingeente begeerliikheid
aan, en beweert, dat LOMBARD, (Sententiarum
Princeps,) het dus naar de leere van PAU-
LUS