in nieuwheid des levens - Rhemaprint

15. Wat dan? Zullen wij zondigen, omdat wij niet onder de
wet, maar onder de genade zijn? Volstrekt niet.'
Onder de wet heeft men een leven lang nodig om te
werken, ten einde de rechtvaardigheid te bereiken. Het
eindpunt van de wet is de rechtvaardigheid, dat wil
zeggen, om een rechtvaardige te zijn, moest men zijn
ganse leven de wet onderhouden en iedere overtreding
belijden, boete doen en door middel van offers verzoening
ontvangen.
De brief aan de Romeinen gaat over het verschil tussen de
wet en de genade, over het verschil tussen Jood en
christen. De genade vraagt geloof in het offer van
Christus, waarop de mens gerechtigheid ontvangt. In de
genade is de gerechtigheid niet het einddoel, maar het
begin. Indien men de wet houdt, eindigt men met de
gerechtigheid. Wanneer men in de genade leeft, begint
men ermee.
Onder de wet kan men zich geen zonde tolereren, omdat
men dan de gerechtigheid niet bereikt. Men moet dus goed
opletten om niet te zondigen. De vraag rijst of men nu
onder de genade levende, zich wel zonde kan permitteren,
omdat men de gerechtigheid reeds van de aanvang af bezit
en de vergiffenis ieder ogenblik vanuit de genade
ontvangen kan worden.
De wet was het document dat de overtreder 'bedreigde'.
Alle wetten, waaraan inzettingen verbonden waren,
hielden het volk onder de bedreiging van straf. Onder de
genade, die Jezus Christus bewerkte, zijn geen inzettingen
meer en geen straffen op de zonde.