in nieuwheid des levens - Rhemaprint

14, 15. Want indien zij, die het van de wet verwachten,
erfgenamen zijn, dan is het geloof zonder inhoud en de
belofte zonder gevolg. De wet immers bewerkt toorn; waar
echter geen wet is, is ook geen overtreding.
Om het voorgestelde doel te bereiken, dus erfgenaam te
worden van de wereld, heeft de mens gerechtigheid nodig.
Alleen op deze basis kan God met hem gemeenschap
hebben. Verwacht hij nu de gerechtigheid door inspanning
en werken, of door het geloof in de schuldvergiffenis door
Jezus Christus? Het gaat dus om het onderhouden van de
wet met al haar ceremoniën, of om het geloof in de belofte
dat de gerechtigheid ons geschonken wordt op grond van
het offer van Jezus Christus.
De wet is heilig; zij doet de schuld kennen, maar zij is
tevens onmachtig de mens de overwinning te schenken
over de zonde. Integendeel, zij prikkelt de boze geesten
om werkzaam te worden in degene die zich inspant tot
goede werken, zodat zijn overtredingen zich
vermenigvuldigen. Hoe meer men God wil dienen, hoe
feller de aanvallen worden. Doordat de mens niet in staat
is de boze te weerstaan, worden zijn overtredingen steeds
meerder en de roep om straf groter. Daar het brengen van
offers deze wedloop niet bij kan houden, blijft de toorn
Gods op de mens rusten. Daardoor bewerkt de wet geen
gerechtigheid, maar toorn, dat is immers het prijsgegeven
worden aan de boze machten.
Wie de weg van de wet gaat, bevindt zich op een
doodlopend spoor. Men kan niet tegelijkertijd de weg der
wet gaan en die van het geloof in Jezus Christus. De weg
van het geloof is voor de wetsbetrachter zonder inhoud,
dus zinloos. Vanzelfsprekend is de belofte van