in nieuwheid des levens - Rhemaprint

wordt centraal gesteld: 'tot eervol gebruik'. Het was Izak
en het waren niet de kinderen van Ketura of Ismaël. Uit
Izak was het weer Jakob en uit deze, Juda en uit hem Isaï.
Uit Isaï was het David en uit diens geslacht Jezus. Wie
zich niet aansloot of onderwierp aan de door God
uitverkorene, stelde zich buiten het heil. Israël had zich
dus bij Juda moeten aansluiten, want de Here had gezegd:
'Juda, gij zijt het'.
De Israëlieten hadden zich moeten onderwerpen aan de
koningen van het huis Davids. Toen de tien stammen zich
afscheurden, maakten zij zich los van de stam waarop de
belofte rustte en zij waren daarom voortaan 'niet-mijnvolk'.
Maar Hoséa zegt in hoofdstuk 1:11 en 12: 'Als zij
zich weer samenvoegen en één worden, zal de zegen
terugkeren'. Israël heet dan Ammi en Ruchama, mijn-volk
en Ik-zal-Mij-ontfermen.
In het nieuwe verbond gaat het evenwel niet over het
natuurlijke volk Israël, maar de apostel past deze woorden
aangaande de eenwording toe op de gemeente van Jezus
Christus, waar Jood en heiden zich scharen achter de Zoon
uit het huis van David. De profeten hebben immers van de
voor ons bestemde genade geprofeteerd! (1 Petr. 1:10).
Alleen zij die Jezus aannemen, worden Ammi, dat is mijnvolk.
Zovelen in Hem geloven, worden van ,niet-mijnvolk'
en 'niet-mijn-geliefde': 'mijn-volk' en 'mijn-geliefde'.
26. En het zal geschieden ter plaatse, waar tot hen gezegd
was: gij zijt mijn volk niet, daar zullen zij genoemd
worden: zonen van de levende God.