in nieuwheid des levens - Rhemaprint

5, 6. Want toen wij in het vlees waren, werkten de zondige
hartstochten, die door de wet geprikkeld worden, in onze
leden, om voor de dood vrucht te dragen; maar thans zijn
wij van de wet ontslagen, dood voor haar, die ons
gevangen hield, zodat wij dienen in de nieuwe staat des
Geestes en niet in de oude staat der letter.
Wij beginnen op te merken dat Paulus zich voortdurend
schaart onder de Joodse christenen, die onder de wet
geleefd hadden en in het vlees waren. Voor ons uit de
heidenen zou dit niet gelden, indien wij niet door de kerk
onder de wet waren teruggevoerd, zij het dan gedeeltelijk
in het voorhouden van de tien geboden en bijvoorbeeld in
de zondagsheiliging.
Paulus zegt: wij waren in het vlees, dus wij zijn dat nu niet
meer! Toen wij onder de wet waren, waren wij wel in het
vlees (vers 14), dit wil zeggen dat wij geleid werden door
de begeerten van het vlees: begeerten naar rijkdom, naar
eer en aanzien, naar de lusten van het vlees; kortom naar
alles wat voor het leven op aarde aangenaam geacht wordt.
Ook als religieuze mens was de apostel in het vlees, want
hij verwachtte namelijk zijn gerechtigheid door inspanning
en wetsbetrachting te verkrijgen, evenals alle voormalige
Joodse christenen. Hij beschrijft nu de strijd, die daardoor
in het leven van de wetsgetrouwe Joden ontstond en die
toch altijd eindigde in vruchtdragen voor de dood. De wet
wilde namelijk goede begeerten opwekken (Ps. 119:3 5).
De zondemachten trachtten zondige begeerten op te
wekken. Bij het leven onder de wet voerden deze partijen
strijd in de leden van de mens. De wet prikkelde tot goede
daden en de zonde prikkelde tot slechte daden. Wanneer