in nieuwheid des levens - Rhemaprint

Deze landslieden van Paulus waren reeds vóór hem
christen geworden en hadden met hem gevangen gezeten
te Eféze, of in een van de gevangenissen, waarvan hij in 2
Corinthiërs 11:23 spreekt. Zij stonden in hoge achting bij
de apostelen, of waren als tweemanschap zelf apostelen in
de ruimere betekenis van dit woord. Zij waren vóór Paulus
tot bekering gekomen, of hadden reeds vóór hem in dienst
van de Heer gearbeid. Misschien was hun voorbede voor
de bekende stamgenoot die zoveel christenen vervolgde
een van 'de prikkels' geweest, waartegen Paulus zich
moeizaam verzet had, totdat de Heer op de weg naar
Damascus zijn geestelijke ogen opende (Hand. 26:14).
Ampliátus of Amplias (vermeerderd) droeg een
slavennaam. Hij was waarschijnlijk door Paulus
persoonlijk tot bekering gebracht. Ook hij behoort tot de
groep van 'beminden in de Heer'. Als slaaf zal hij dan deze
aanduiding wel op prijs gesteld hebben. Urbánus
(stadsmens of de vriendelijke) was een medewerker van
Paulus geweest. Dit wijst zeker niet op zijn wonen in
Rome, omdat de apostel daar nog niet geweest was.
Stáchys (korenaar) wordt ook een vriend of beminde
genoemd.
Apélles, afgeleid van Apollo, de god der kunsten, was 'in
Christus' zijnde, beproefd. De Heer weet hoe en wij niet,
maar hij had de test doorstaan. Misschien was het tijdens
de zware verdrukking in Asia, die bijna niet te verdragen
was geweest (2 Cor. 1:8). De apostel groet ook
Aristobólus (beste raadgever) en die bij hem horen. Er
staat letterlijk 'die van Aristobálus', zodat men het verband
moet raden. Paulus kan zich hiermee dus ook tot de slaven
van Aristobolus gericht hebben.