in nieuwheid des levens - Rhemaprint

heet, heeft deel aan zijn boze werken' (2 Joh. 10, 11). Men
zij dus gewaarschuwd.
14. Zegent wie u vervolgen, zegent en vervloekt niet.
Na de oproep om zich toe te leggen op gastvrijheid, die
vaak aan vervolgden betoond moest worden, ligt de vraag
voor de hand: hoe staat de christen tegenover zijn
vervolgers? Hij verdraagt ze niet alleen, maar hij zorgt er
ook voor dat zij in aanraking komen met het goede van
zijn Heer. Hij geeft zijn haters zeker niet door vervloeking
over aan de invloeden van de machten der duisternis. De
Romeinse gemeente kwam enkele jaren later onder de
wrede vervolgingen van keizer Nero. Deze vermaning was
dus wel op haar plaats.
Hoe vaak worden ook nu nog vele ware christenen in
eigen omgeving door familie of kennissen bespot of
gekweld. Maar dan geldt ook nu nog dezelfde vermaning:
'Zegent en vervloekt niet'. Jacobus schreef ook voor deze
situatie: 'Met de tong loven wij de Here en Vader en met
haar vervloeken wij de mensen, die naar de gelijkenis
Gods geschapen zijn: uit dezelfde mond komen zegering
en vervloeking voort. Dit moet, mijn broeders, niet zo zijn'
(Jac. 3:9, 10).
De christen verdraagt niet alleen, maar hij houdt ook zijn
hart vrij van wraak. Zo wordt vervuld: 'Hebt uw vijanden
lief en bidt voor wie u vervolgen, opdat gij zonen moogt
zijn van uw Vader, die in de hemelen is; want Hij laat zijn
zon opgaan over bozen en goeden en laat het regenen over
rechtvaardigen en onrechtvaardigen' (Matth. 5:44, 45).
Omdat dit zegenen niet altijd gemakkelijk is, herhaalt de