in nieuwheid des levens - Rhemaprint

HOOFDSTUK 10
1. Broeders, de begeerte mijns harten en mijn gebed om
hun behoud gaat tot God uit.
Het Israël-probleem houdt de apostel nog steeds bezig. In
de voorgaande verzen had hij de diepste oorzaak van de
val der Joden blootgelegd. Zij hadden geen inzicht in de
gedachten van God en in de ontwikkeling van zijn
heilsplan. In plaats van de rots Christus als basis van hun
geloof te aanvaarden, waren zij gestruikeld over deze
steen des aanstoots.
Paulus wendt zich nu opnieuw tot zijn gelovige broeders
in Rome. Zij hadden wél deze kostelijke hoeksteen in Sion
geaccepteerd en hun rechtvaardigheid gevonden in de
verzoening door het bloed van het lam Gods. Weer spreekt
hij tot hen over zijn natuurlijke genegenheid tot Israël. Het
verlangen van zijn hart en zijn bede tot God zijn op hun
redding gericht. Hij begeerde immers zelfs voor zijn volk
verbannen te worden en schreide over hun verwerping
hete tranen.
Hij weende over Israël zoals zijn Heer dit deed over
Jeruzalem, of een ouder treurt over een ongelovig kind. De
apostel weet evenwel dat hij de woorden van God niet kan
doen vervallen. De onveranderlijke regel is, dat men zich
bij de Uitverkorene voegen moet om deel te krijgen aan
het heil.
In dit hoofdstuk zal Paulus opnieuw Mozes en de wet te
berde brengen en andermaal Jesaja citeren om aan te tonen
dat de gehele gang van zaken overeenkomstig het
geïnspireerde woord van God was.