in nieuwheid des levens - Rhemaprint

van God en van het leven af. Zelf drukte bij dit zo uit: 'Ik
begon te sterven'. Geestelijk verloor hij het contact met
God en het einde van zijn wetsbetrachting was: dood in
zonde en in misdaden.
Ditzelfde verschijnsel vinden wij terug in het leven van
vele 'christenen 'in onze tijd, die wel uiterlijk hun 'plichten'
waarnemen, maar geen overwinningsleven over de
machten der duisternis kennen. De wet was gegeven 'ten
leven', dat is om de zonde te beteugelen en de mens vrij te
houden. Dit gold zelfs voor diens innerlijke leven,
wanneer hij de wetten Gods 'dag en nacht overpeinsde' dit
wil zeggen zijn gedachteleven ermee vulde, zodat de boze
hem niet kon infiltreren. 'Wie dat doet, zal daardoor leven'
(Lev. 18:5 en Gal. 3:12).
Het gebod doet een beroep op de mens om aan Gods
instellingen en rechten vast te houden en daardoor te
leven. Wat deden nu echter de vrome leugenmachten bij
de wetsbetrachtende Paulus? Zij verstrikten hem, zodat hij
de bedoeling Gods met de mens niet meer zag en zich
vastbeet in allerlei geboden en leringen van mensen. De
wetgeleerden en schriftgeleerden vonnisten Jezus, omdat
deze afweek van hun gedragspatroon en God gelasterd zou
hebben. De 'vrome' en wetsgetrouwe Farizeeër Paulus
werd een moordenaar, want hij hielp mee om Stéfanus te
doden en hij liet vele christenen terechtstellen.
Denk eens aan de tocht van Paulus naar Damascus.
Waarom deed hij dit? Ondanks zijn grote wetskennis werd
hij door de duivel misleid. Hij diende de zonde en meende
toch God een dienst te bewijzen, maar ook hij maakte 'de
maat zijner vaderen vol'. Ook hij was een blinde
(verblinde) Farizeeër. De wet prikkelde de zonde en de