in nieuwheid des levens - Rhemaprint

deze broeder overeind te houden. Juist de Judaïserende
partij in Rome, die alle christenen onder de wet van Mozes
wilde brengen en die toch waarschijnlijk ver in de
minderheid was (zie 15:1), trad oordelend op. Dit is
trouwens een kenmerk van wettische christenen gebleven.
Denk bijvoorbeeld aan de zevende-dagsadventisten die de
zondagsvierders beschouwen als mensen die het teken van
het beest dragen, terwijl zij alleen de sabbatvierders voor
rechtgeaarde kinderen Gods houden.
De christen-Jood hield dus zijn sabbatten en de heidenchristen
hield iedere dag voor heilig, dat is afgezonderd
voor God. De laatste stelde dus alle dagen gelijk en wijdde
ze alle aan zijn Heer. De raad wordt gegeven: ieder
handele naar het licht dat hij ontvangen heeft. Laat men de
ander respecteren in zijn overtuiging. De uitdrukking 'ten
volle overtuigd' wijst erop, dat men er maar niet op los kan
leven, want dan gaat men tegen zijn geweten in. De
vrijheid zou dan een dekmantel worden van de zonde.
Wanneer er staat 'alle dagen gelijk' wijst dit erop, dat geen
bijzondere feestdagen of rustdagen voorgeschreven zijn.
Maar het is evenals bij het bidden. Er staat dat wij een
onafgebroken gebedsleven moeten leiden: 'Bidt zonder
ophouden' (1 Thess. 5:17). Dit betekent evenwel niet, dat
wij ons op bepaalde tijden niet zouden mogen afzonderen
om speciaal met de Heer in de hemelse gewesten bezig te
zijn. Zo is het ook met onze zondag. Alle dagen achten wij
gelijk, maar wij verheugen ons erop dat er een feestdag is,
waarop wij tezamen als gemeente van Christus voor zijn
aangezicht mogen verschijnen in alle rust en vrijheid.