Archeologische Kroniek - Historische Vereniging Holland

106 Archeologische kroniek Zuid-Holland
doorgang aanwezig. Een tweede aanwijzing hiervoor is de aanwezigheid van een drempel
met een uitsparing waarin de taats (scharnierpen) van de deur kon draaien. De nokbalk van
de boerderij werd in het woongedeelte gedragen door een centraal in de ruimte geplaatste
middenstijl. Het woondeel is dan ook tweeschepig. Het middendeel van de boerderij wordt
geïnterpreteerd als een stalgedeelte. In de lengterichting van de boerderij meet het 11,6 m;
de breedte bedraagt 5,8 m. De vloer in het stalgedeelte bestaat uit een dikke mestlaag. De
onderverdeling in de stal wordt aangeduid door houten balken op de vloer. In het midden is
een pad aanwezig, met aan elke zijde drie stalboxen. In vijf stalboxen zijn takkenbossen als
vloerbedekking aangetroffen; in de zesde stalbox ontbraken ze. In de lange wanden bevinden
zich tegenover elkaar twee ingangen. De ondergrond bij de ingangen is verstevigd met
takkenbossen en opgebrachte klei. De nokbalk van de boerderij werd in dit stalgedeelte gedragen
door vier A-vormige gebinten, gevormd door telkens twee schuin tegenover elkaar
geplaatste zware palen. Dit staldeel is dan ook drieschepig. Ook het zuidwestelijke deel van
de boerderij wordt geïnterpreteerd als een stalgedeelte; mogelijk betreft het een latere uitbreiding
van de boerderij. In de lengterichting van de boerderij meet het minimaal 9 m (het
zuidwestelijk deel ontbreekt als gevolg van de aanleg van de plas); de breedte bedraagt
6,4 m. Ook hier bestaat het vloerpakket voornamelijk uit mest. In de lengterichting zijn twee
evenwijdige balken aangetroffen. Dit gedeelte wordt beschouwd als een latere aanbouw. De
nokbalk van de boerderij werd in dit stalgedeelte gedragen door in ieder geval drie A-vormige
gebinten. Dit staldeel is dus ook drieschepig. Op grond van het aangetroffen aardewerk
kan de vindplaats worden gedateerd tussen 120/125 tot 190/200 na Chr. (De Bruin 2004).
De ligging van de archeologica van vindplaats 04-149 (Midden-Delfland 7.12) uit de Romeinse
tijd waren als gevolg van het vrij intensieve onderzoek van de afgelopen 20 jaar goed
bekend (Bult 1983; Van der Gaauw 1988 en Visser 2000). De archeologische resten – een
vondstlaag en grondsporen, voornamelijk greppels – zijn op de Duinkerke I-stroomrug gesitueerd.
Bij de inrichting van ‘Poldervaart 1’ kon een fors deel van de locatie op een goede
manier worden ingepast in de plannen. Ter bescherming van de archeologische waarden
werd hier een extra laag grond opgebracht en bleef de plek gevrijwaard van diepwortelende
aanplant. De noordoostelijke arealen van de vindplaats zullen echter worden vergraven bij
de aanleg van waterpartijen. Gedurende de archeologische begeleiding zijn de archeologische
waarden op deze plekken gedocumenteerd. Het gaat om stukken vondstlaag en grondsporen
(voornamelijk greppels). Ook productieafval van tinglazuuraardewerk (biscuit,
proenen, kokerfragmenten) werd verzameld (vindplaats 04-198).
Bureau Oudheidkundig Onderzoek van Gemeentewerken Rotterdam, E. Meirsman & J.M. Moree
Rotterdam * Vissersdijk | In opdracht van het Ontwikkelingsbedrijf Rotterdam (OBR) en
in nauw overleg met SFB-Vastgoed is een archeologisch onderzoek uitgevoerd op de locatie
’De Witte Keizer’ aan de Vissersdijk in Rotterdam. Het onderzoek is uitgevoerd door het
BOOR in samenwerking met archeologisch projectbureau Jacobs & Burnier in het voorjaar
van 2003. De locatie is gelegen in het westelijk deel van het Westelijk Nieuwland, een buiten
Schielands Hoge Zeedijk gelegen stadsdeel dat rond het midden van de 14de eeuw deel ging
uitmaken van Rotterdam.
De onderzoekslocatie bevindt zich tussen het tegenwoordige Hang, de Vissersdijk en de