Archeologische Kroniek - Historische Vereniging Holland

50 Archeologische kroniek Noord-Holland 2003
Ondanks het feit dat op sommige terreinen aan het maaiveld soms een duidelijke terpvorm
zichtbaar was, kon in de boringen nergens een duidelijke (terp)ophoging herkend worden.
Vermoedelijk is de archeologische laag gevormd tijdens (kortstondige) bewoning op terpjes
op de oeverwallen van een kreek-oeverwalsysteem gedurende de Inheems-Romeinse tijd.
Wat betreft één terrein wordt deze datering bevestigd doordat in een boring in de archeologische
laag een aantal fragmenten handgevormd Inheems-Romeins aardewerk is aangetroffen.
Uit het onderzoek blijkt verder dat het onduidelijk is in hoeverre de verschillende grondwaterpeilen
zoals die voor de verschillende terreinen zijn vastgesteld, ook daadwerkelijk
worden gehandhaafd. Het vermoeden bestaat dat voor bepaalde terreinen een aangepast
grondwaterbeheer geldt. Op basis van de onduidelijkheden ten aanzien van het niveau van
het grondwater is het niet mogelijk de relatie tussen de archeologische laag en de waterhuishouding
goed te bepalen. De resultaten van het peilbuizenonderzoek kunnen hier wellicht
meer inzicht in verschaffen.
RAAP Archeologisch Adviesbureau BV, S.Molenaar
Uitgeest * Waldijk | In oktober 2003 werd in opdracht van de gemeente Uitgeest voorafgaand
aan de nieuwbouw ten noordoosten van het buurtschap Assum een opgraving verricht
op een terrein van hoge archeologische waarde. De put van ca 200 m x 3 m volgde het
tracé van een nieuw diepriool en liep parallel aan het centrum van de langgerekte dorpskern
van Assum, op een afstand van ca 700 m van de weg door het gehucht. De werkputten werden
voor een groot deel in beslag genomen door een brede sloot die daar vanaf het einde van
de Late Middeleeuwen tot aan het begin van de 19de eeuw heeft gelegen Deze brede sloot,
de proporties van de smalle werkput en de hoge mate van recente verstoring in de bovengrond,
maakte de interpretatie van de sporen in een context moeilijk. Desondanks konden
enkele interessante bevindingen worden ontleend aan het onderzoek.
In een groot deel van het opgravingsvlak werden sporen aangetroffen uit de Vroege Middeleeuwen
en vermoedelijk ook de Romeinse tijd. Het betrof met name greppels en enkele
(lege) kuilen. Op een dieper niveau onder een recente sloot was de bodem van een waterput
overgebleven, bekleed met vlechtwerk en met onderin een stuk van een eiken ladder. De uiteinden
van de stijlen, verbonden met de onderste sport van de ladder, stonden rechtop in de
gedempte put. Door het ontbreken van overige vondsten is de put echter niet te dateren. Ter
hoogte van het perceel Assum 7 was de dichtheid van de sporen het hoogste. Hier bevonden
zich enkele greppels die waarschijnlijk uit de Vroege Middeleeuwen dateren, getuige de
fragmenten van Inheems-Romeins en handgevormd Merovingisch aardewerk. Het inheemse,
Romeinse en vroegmiddeleeuwse aardewerk bevond zich als ‘ruis’ in vrijwel alle sporen.
Ook uit de hierop volgende perioden werd een onafgebroken spectrum van aardewerkscherven
op het terrein aangetroffen. De vondst van een bronzen sestertie uit de 2de eeuw
(Marcus Aurelius en Lucius Verus, 161-169 na Chr.) uit de bovenlaag van het terrein sloot wat
datering betreft aan op andere goed dateerbare vondsten uit Assum. In de jaren ’80 van de
vorige eeuw werd bij het graven van een sloot in Assum een vrijwel complete situla (inheems
romeinse wijdmondige pot met standvoet) aangetroffen, die in vergelijking met soortgelijke
vondsten in Noord-Holland aan het einde van de 2de eeuw werd gedateerd. Dit gold ook