Archeologische Kroniek - Historische Vereniging Holland

Archeologische kroniek Zuid-Holland 71
(rietkragen). De verwachting is dat hier geen graafwerkzaamheden zullen plaatsvinden, behalve
wellicht in de gedeelten met een stukje voorland met rietkraag. Het binnen de plangebieden
1, 2 en 3 gelegen laatmiddeleeuwse dijkje is een belangrijk cultuurhistorisch element.
Aanbevolen wordt om dit dijkje te beschermen.
De plangebieden 4, 5, 6, 7, 8 en 15 kunnen op basis van geologische en archeologische
argumenten als waardevol worden aangemerkt. Het betreft hier voornamelijk oever- en
geulzones die zijn gerelateerd aan het hier gelegen prehistorische Rijn-Maassysteem.
Binnen de plangebieden 6, 7 en 8 werden aanwijzingen aangetroffen voor bewoningssporen
uit de prehistorie. Om op een zo verantwoord mogelijke wijze om te gaan met het aanwezige
geologische en archeologische bodemarchief wordt aanbevolen om ontgravingen in
het kader van natuurontwikkeling alleen in recentelijk gedempte, oude kreeklopen uit te
voeren. De ligging van deze kreeklopen is op basis van een historische kaart uit 1905 gereconstrueerd.
Tevens is binnen plangebied 6 een zone weergegeven die in het recente verleden
door demping van de Binnenmaas werd verkregen. Aanbevolen werd om de benodigde
ontgravingen alleen binnen deze zones uit te voeren. Uit het Inrichtingsplan Oeverlanden
Binnenbedijkte Maas (concept van 20 november 2003) blijkt overigens dat deze aanbevelingen
niet zullen worden opgevolgd.
SOB Research, J. Ras
Binnenmaas – Oud-Beijerland * ontsluitingsweg N217 | In diverse fasen is in 2003 in opdracht
van de provincie Zuid-Holland verkennend archeologisch onderzoek uitgevoerd voor
de verbreding van de N217. Het onderzochte traject van de provinciale weg strekt zich uit van
Heinenoord in het oosten via Goidschalxoord tot aan Oud-Beijerland in het westen. Het
grootste deel van het traject valt binnen de gemeente Binnenmaas. Het traject doorsnijdt diverse
polders, onder andere Oud Heijenoord (bedijkt voor 1438), polder Westmaas Nieuwland
(1557), polder Oud-Beijerland (1557) en het deelgebied bij de Westdijk ter hoogte van
Berckenstee. In het totaal werden 199 boringen gezet tot een maximale diepte van 3 m onder
het maaiveld. De aangetroffen bodemprofielen bestaan uit klei op veen, klei op zand op
veen en klei op zand op klei of veen. Laatstgenoemde categorie komt met name in het westelijke
deel van het traject voor. De klei is grijs van kleur en afgezet in de buurt van de zee. Klei
op zandbodems komt met name in het oostelijke deel van het traject voor. Het is afgezet tijdens
overstromingen van de Oude Maas. Het Hollandveen is niet zo dik maar wel in vrijwel
alle boringen aanwezig. Het wordt aan de onderkant begrensd door een sterk siltig blauwgrijs
kleipakket dat begint op een diepte van ongeveer 2,5 m onder het huidige maaiveld en
behoort tot de Duinkerke-0-fase. Het zandpakket dat zich op een diepte van 100 tot ongeveer
150 cm onder het maaiveld bevindt, heeft de meeste archeologische indicatoren opgeleverd.
In boringen tussen de Kreek en de Oude Heinenoordseweg werd in het traject een
grijze licht humeuze zandlaag aangetroffen waaruit een randscherf van een kogelpot uit
Paffrath (datering: 1100-1250) tevoorschijn kwam. Voor deze locatie is nader onderzoek
aanbevolen. Voor het overige deel van het traject is uitsluitend sprake van vondstmateriaal
buiten de oorspronkelijke context. De meeste bodemprofielen vertonen vrijwel in zijn geheel
een natuurlijke opbouw tot aan de subrecente teeltlaag.
Synthegra Archeologie, Eric van der Kuijl