Archeologische Kroniek - Historische Vereniging Holland

38 Archeologische kroniek Noord-Holland 2003
maar dat ook de poort grotendeels vernieuwd is. Van de oudste fase van het rondeel zijn tijdens
het onderzoek geen resten teruggevonden. Wel zijn de houten funderingen en resten
van steenbouw van een latere fase, mogelijk uit de tweede helft van de 17de eeuw, aangetroffen.
Verder kon worden vastgesteld dat op een afstand van nog geen 10 m ten westen van de
Westerpoort op een gegeven moment een doorgang in de dijk was gegraven. In de doorgang
zijn houten palen en liggende planken aangetroffen. Aangenomen wordt dat dit de restanten
zijn van een overbrugging van de doorgang. De brug moet in dat geval op basis van de
ligging gesitueerd worden tussen een voorpoort en de echte toegangspoort. Op oude kaarten,
o.a. uit 1615 en ca 1630, is deze situatie inderdaad zo weergegeven. Eén van de houten
palen kan op basis van dendrochronologisch onderzoek rond 1593 gedateerd worden. De brug
verloor rond 1650 door ophoging van het land aan de Zuiderzeezijde alweer haar functie. Gezien
de afbeelding ervan op een kaart uit 1794 werd zij desondanks niet meteen afgebroken.
Gemeente Hoorn, Archeologisch Dienst, T.Y. van de Walle- van der Woude &
Jacobs & Burnier archeologisch projectbureau, C.Y. Burnier
Hoorn * Westfrisia & Bangert-Oosterpolder | (zie ook Zwaag * Bangert-Oosterpolder)
De gemeente Hoorn, afdeling Stadsontwikkeling heeft in het plangebied bedrijventerrein
Westfrisia en in de nieuwbouwwijk Bangert-Oosterpolder een inventariserend archeologisch
onderzoek laten uitvoeren. Voor het plangebied geldt een middelhoge tot hoge verwachting
voor vindplaatsen uit het Late Neolithicum, de bronstijd en de Middeleeuwen. Er
is een goed geconserveerde vindplaats uit de (midden-)bronstijd op de flank van een kreekrug
uit de zogenoemde Hauwert D-fase (1500-1100 voor Chr.) aangetroffen. De meeste archeologische
indicatoren (aardewerk, verbrande leem, bot, houtskool en een ’vuile’ laag)
zijn aangetroffen onder de bouwvoor. Waarschijnlijk gaat het om een nederzetting van ca
2,5 ha. Deze vindplaats heeft een hoge archeologische waarde daarom is behoud in huidige
staat gewenst. Bovendien is een oudere, goed geconserveerde, kreekrug (uit de Hauwert Bfase)
aangetroffen. Op de kreekrug zijn geen archeologische sporen aangetroffen, maar de
diepteligging van de kreekrug geeft aan dat deze deel uitmaakt van een overdekt neolithisch
landschap. De kreekrug is waarschijnlijk een hoge en droge strook geweest in een overwegend
nat milieu. Dit houdt in dat deze kreekrug mogelijk gebruikt is als vestigings- of jachtplaats.
Voor de kreekrug in het noordoostelijke gedeelte van het plangebied is geadviseerd
aanvullend archeologisch onderzoek in de vorm van een mechanisch booronderzoek te laten
uitvoeren. In het plangebied zijn ook de (mogelijke) resten van ‘oude’ sloten of greppels
aangetroffen (Smit, 2003b).
RAAP Archeologisch Adviesbureau BV, B.I. Smit
Langedijk – Noord-Scharwoude * Dorpsstraat | In opdracht van de Parochie Sint Jan de Doper
is op 9 april 2003 een inventariserend archeologisch onderzoek uitgevoerd op een nieuwbouwlocatie
ter hoogte van Dorpsstraat 512-514 te Noord-Scharwoude. Tijdens het onderzoek
is speciale aandacht besteed aan eventuele bouwresten van een in 1920 gesloopt kerkje
(en eventuele voorgangers) dat mogelijk (deels) in het plangebied stond. Het plangebied
bestond uit een bouwput van ca 0,75 m diep met de contouren van de geplande nieuwbouw.
Voor het inventariserend archeologisch onderzoek zijn zes boringen geplaatst. Tijdens het
booronderzoek is een archeologische vindplaats aangetroffen in het oostelijke deel van het