Vanonder de koperen ploert - Hans Vervoort

More documents

Recommendations

Info

wegende Hollander op een te klein paardje. Ik voel me topzwaar, één onverwachte beweging van het paard en ik donder om. Terwijl we een rotsig bergpaadje bestijgen — het jongetje scharrelt op grote sloffen naast me en belicht af en toe zuinigjes het pad — probeer ik me te herinneren hoe cowboys te paard zitten. Klem je je benen om de buik van het beest of doe je ze juist uit elkaar om met behulp van de stijgbeugels een evenwicht te bewaren? Ik vervloek mijn slechte visuele geheugen, ook de reportages van paardspringwedstrijden in de Rai staan me niet meer helder genoeg voor de geest. Na een uur gemodder, waarbij ik beurtelings probeer mee te geven of me juist als een zoutzak laat meedragen, bereiken we de zandzee, het is te horen aan het geslof van paard en jongen. Voor me uit rijdt Maja, wat ik kan horen aan haar hulpeloos geroep. Haar begeleider is wat buiten adem geraakt door de steile klim en bietst bij mij sigaretten, zodat ze geheel in het pikkedonker rijdt. Een halfuur later stoppen we eindelijk. Ik stap af en val meteen met een doffe klap op de grond, totaal verstijfde spieren. Goddank heb ik toch de flashlight bij me gestoken en niet het blikje bier dat ik eerst in gedachten had en na wat rondzoeken vind ik Maja en een opgeruimde Bouke die — zoals je dat wel vaker aantreft bij mensen die de veertig naderen — veel aan zijn conditie doet en ons dan ook regelmatig onder de neus wrijft dat hij het zo'n leuk tochtje heeft gevonden. Het is nu halfvier in de nacht, bitter koud, en we zijn gekomen voor de zonsopgang die nog zeker anderhalf à twee uur op zich zal laten wachten. Wat doen we hier in godsnaam? Met de flashlight kan ik zien dat we op een klein plateau staan met onduidelijke diepten eromheen. De paardenmensen hebben zich met hun dieren in een klein kringetje teruggetrokken en ik wordt verschrikt weggescholden als ik een stap in hun richting doe: kijk uit anders krijg je een trap van een paard. Doelloos staan we een kwartiertje te kleumen totdat we een trap ontdekken. We lopen de treden op, er komt geen eind aan. Als we zwaar hijgend en duizelig bovenaan arriveren, weerhoudt iemand Bouke er nog net van om in een afgrond te stappen. We zijn boven op de smalle kraterrand terechtgekomen, uit de grote diepte voor ons stijgen weeë zwavelwolken op. En wie treffen we, na 15 000 kilometer vliegen, talloze uren met trein, bus en auto en anderhalf uur paardrijden op deze kraterrand aan? Welgeteld tien vrolijke Duitsers met een grote fles Schnaps, die af en toe jodelen naar de elfde die op zijn eentje een tocht rond de krater is begonnen en af en toe een lampje laat schijnen om te laten zien dat hij nog niet naar
eneden is gevallen. Ook de achtergebleven Duitsers gedragen zich alsof ze op een berg geboren zijn en springen voor ons langs alsof er geen enkel gevaar te duchten is. Misschien zijn het ook wel Zwitsers. Eén, die wat te veel gedronken heeft, daalt een paar passen de trap af om daar te kotsen. `Hé Friedrich, was ist los?' maar hij geeft geen sjoege en valt geleidelijk aan over de trapleuning in slaap. Na anderhalf uur rillen verschijnt het eerste vage daglicht over de bergtop en onmiddellijk daarna melden zich onze paardenmensen om door woord en gebaar duidelijk te maken dat ze het ook drommels koud hebben en dat we nu maar eens moeten terugkeren. De Duitsers vertrekken meteen. Ben je bedonderd, zeggen we tegen elkaar, we komen toch voor de zonsopgang, maar na een kwartiertje bezwijken we onder de druk, nemen een paar foto's bij te weinig licht en dalen de trap weer af. Het is ons langzamerhand geheel onduidelijk wat nu het precieze doel van deze tocht is, als je weg moet op het moment dat je langzamerhand de contouren kunt onderscheiden van het diepe gat waar je de nacht bij hebt doorgebracht. De terugweg gaat sneller dan de heenweg. Het blijkt dat we inderdaad steile bergpaadjes hebben beklommen, maar nu wordt ook zichtbaar dat links en rechts van dat pad huisjes liggen waarvan de bewoners bij het eerste ochtendkrieken uit bed zijn gesprongen om maar niets te missen van het dagelijkse vermaak van groggy zwaargewicht- toeristen die op ontoereikende paardjes de berg afdalen. Mijn jonge begeleider meent me een plezier te doen door het paard met zenuwslopende gillen aan te hitsen tot een klein galopje. Het verkiest goddank kalm te blijven, en maakt bij enkele halve misstappen duidelijk dat het in noodgevallen liever mij laat vallen dan zichzelf. Ik voel me totaal verdwaasd als we eindelijk de auto weer bereiken. Het is intussen halfzeven geworden en je kunt zien dat we inderdaad op mooie plekken geweest moeten zijn. De eigenaar van de auto informeert nog of we lust hebben in een lange omweg die ons langs diverse interessante plantages zal voeren, hihihi. We nemen nauwelijks de moeite om te antwoorden.
Page 2 and 3:
Hans Vervoort Vanonder de koperen p
Page 4 and 5:
Ter inleiding In de afgelopen jaren
Page 6 and 7:
oven zijn hoofd gaat kipassen. Gele
Page 8 and 9:
Ondanks de luchtverplaatsing die ze
Page 10 and 11:
mogelijk te verlossen van een poepl
Page 12 and 13:
snel dat er aan ons geen eer te beh
Page 14 and 15:
ezig om die restantjes te verwijder
Page 16 and 17:
Vroeger en nu Op het eerste gezicht
Page 18 and 19:
Bandung I, een huis en zijn bediend
Page 20 and 21:
ikan vis betekent en mas goud. Vero
Page 22 and 23:
De volgende dag staan we vroeg op,
Page 24 and 25:
Over het tawarren De spil van de In
Page 26 and 27:
Bandung II, de Tangkuban Prahu, Mar
Page 28 and 29:
zien. De huizen zijn goed verzorgd,
Page 30 and 31:
Bandung III, ouwe sobats Na een pri
Page 32 and 33:
Bandung IV, dood van een haan Kippe
Page 34 and 35:
Over het verkeer Java kent talloze
Page 36 and 37:
enige omvang zijn talloze bussen te
Page 38 and 39:
jongen van een jaar of veertien. Hi
Page 40 and 41:
snel tempo water over je lichaam he
Page 42 and 43:
veel aandacht geeft aan zijn klant,
Page 44 and 45:
ooms zijn niet duur (twintig gulden
Page 46 and 47:
zitten lekker en de beenruimte is v
Page 48 and 49:
Bandung V, mevrouw X Als we de teru
Page 50 and 51:
in cirkelredeneringen belanden. In
Page 52 and 53:
`Zullen we dan maar gaan?' zegt de
Page 54 and 55:
eekje en geven het via kleine openi
Page 56 and 57:
Jogja dat we toch snel een controle
Page 58 and 59:
larongs van je afslaan, luisteren n
Page 60 and 61:
gloeien van de stille woede van de
Page 62 and 63:
trein naar Jogja zat. Ook zij mogen
Page 64 and 65:
zijn we al hier in Indonesië? Hebb
Page 66 and 67:
Jogja II, Prambanan en Borobudur In
Page 68 and 69:
ust zouden laten. Dat gebeurde niet
Page 70 and 71:
modderige zee zwoegt moeizaam het l
Page 72 and 73:
het is best een leuk plekje. Ik bes
Page 74 and 75:
ik ze nadien nooit meer gegeten heb
Page 76 and 77:
eronder en aan weerskanten handelar
Page 78 and 79:
op. Er liggen talloze prachtige jon
Page 80 and 81:
stonden er grote zwarte strepen ove
Page 82 and 83: om beurten zo luid als we durven bl
Page 84 and 85: Surabaja 1, op zoek naar de bekende
Page 86 and 87: houten plankjes van twintig jaar ge
Page 88 and 89: Bal na In de gymzaal was het al vri
Page 90 and 91: was vrij zacht, maar het was toch k
Page 92 and 93: en in de drieënhalve maand van ons
Page 94 and 95: Surabaja III, een dansvoorstelling
Page 96 and 97: Surabaja IV, de haven Bouke is vroe
Page 98 and 99: je je. Ik ben hier de enige Holland
Page 100 and 101: liggen zwaar op de maag, zoals we a
Page 102 and 103: laat horen. Veel hoogte van de zend
Page 104 and 105: gehoord en is ijlings teruggereden,
Page 106 and 107: een licht gevoel van wrevel te krij
Page 108 and 109: op doorreis of vakantie, soms een g
Page 110 and 111: kamer van de piloten heeft gestuurd
Page 112 and 113: wat kunnen verhogen, zodat de chauf
Page 114 and 115: Over het eten Het kan aan mij ligge
Page 116 and 117: Malang I, een lief provinciestadje
Page 118 and 119: men probeert niet overdreven prijze
Page 120 and 121: gesneuveld zijn, en de mooie tuinen
Page 122 and 123: het maar nooit met die buitenlander
Page 124 and 125: en een in rechte lijnen afgebakend
Page 126 and 127: Over Engelse les Een magere gebrild
Page 128 and 129: Malang III, op zoek naar Willem Wal
Page 130 and 131: in ons magere Maleis aan toe. Nu be
Page 134 and 135: Van Malang naar Bali Na een maand M
Page 136 and 137: maar ook dat lost ze soepel op en e
Page 138 and 139: het is toch een beste brave vrouw,
Page 140 and 141: uitgesproken kil en ik zet de schak
Page 142 and 143: Gezellig is het wél, vooral 's avo
Page 144 and 145: een lange wierookstok met gloeiend
Page 146 and 147: aan de ouderdom, terwijl men in Ind
Page 148 and 149: van Sukarno, gelegen aan de Jalan T
Page 150 and 151: Over verspilling In de krant staat
Page 152 and 153: van Rubens-schilderijen van dikke z
Page 154 and 155: een oude man vraagt ons wat we dan
Page 156: zendt men buitenlandse tv-series ui
show all

Vanonder de koperen ploert - Hans Vervoort

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?