Vanonder de koperen ploert - Hans Vervoort

snel tempo water over je lichaam heen gooit. Dat lichaam is
warm, zweterig en moe, het water heeft een temperatuur
van pakweg vijfentwintig graden, wat net voldoende is om
verkoeling te brengen zonder echt koud te zijn. Als je een
paar minuten lang met royale hand water over je lichaam
gegooid hebt voel je je geheel opgefrist, een wonder van de
natuur.
Een halfuurtje later staan we weer kwiek klaar om de
tuin te bezichtigen, en de Bemo brengt ons binnen een minuut
opnieuw bij de ingang. Bij het hotel hebben we geïnformeerd
of er in de plantentuin een restaurant is, want we
hebben de lunch overgeslagen en het trekt ons wel om uitgebreid
te eten te midden van natuurschoon. Ja, er is wel
een restaurant, maar het sluit om vijf uur. Dat kan nog net.
De lokettist moet ons echter opnieuw teleurstellen, er is
geen restaurant in de plantentuin. We besluiten er toch
maar doorheen te lopen en hebben er geen spijt van. In
Holland staan ook bomen, toegegeven, maar het is kinderspel
vergeleken bij de woudreuzen die je hier aantreft, alle
voorzien van een onopvallend naambordje van vooroorlogse
snit. De plantentuin is in 1817 opgericht op de plaats
waar vroeger het paleis stond van het Hindoeïstische Pajajaran-
rijk. De plek heeft altijd een koninklijke snit gehouden
want al in i 814 werd er het Olivia Marianne Raffles
Memorial opgericht ter nagedachtenis aan de in dat jaar in
Buitenzorg overleden vrouw van de Engelse Governor General,
een monument dat tijdens een storm in 1970 zwaar
beschadigd werd, maar er nu weer als nieuw bijstaat.
Ook Hollandse GG's hebben hier altijd een verblijf gehad,
en het paleis werd door Sukarno zeer frequent bewoond.
De botanische tuin omvat een terrein van zevenentachtig
hectare waarin circa vijftienduizend inheemse en uitheemse
planten en bomen een plaats hebben gevonden, volgens
de folder.
We hebben het niet nageteld, maar het zal zeker kloppen.
Twee dagen lang zwerven we rond, en dan hebben we
nog lang niet alles gezien. Er zijn een aantal imposante
hoofdstraten met reusachtige bomen, fraaie gazons met lotusvijvers,
en als je een beetje van de weg afwijkt kom je op
glibberige paadjes (Bogor is de meest regenachtige stad op
Java) die je midden in een indrukwekkende tropische wildgroei
brengen. Nou, wildgroei, overal staan de naambordjes
bij, maar als je dat even vergeet kun je je oprecht in een
tropisch woud wanen. Echte lianen, waar je aan kunt hangen,
bomen zo hoog als je ze nergens anders kunt vinden,
vele parasietplanten die zich aan stammen en takken vastklampen.
De tuin heeft maar weinig bezoekers, de enkele toeristengroepjes