Vanonder de koperen ploert - Hans Vervoort

op. Er liggen talloze prachtige jonken in het haventje,
waarmee het verkeer naar andere eilanden wordt onderhouden.
Op de rede, honderden meters uit de kust, liggen drie
grote vrachtschepen, heel wat minder dan er vroeger
meestal lagen, volgens Bouke.
Halverwege de pier zijn sampans te huur om ermee het
zeegat uit te zeilen en de voor de rede liggende oceaners te
bekijken. We worden besprongen door de eigenaren, Bouke
kiest voor het onderhandelen met de oudste zeerob,
want die zal wel weten wat hij doet en even later zitten we
onder een laag dakje (waarboven het grote zeil) in een
zachte bries te kijken naar een baggerschip dat we moeten
passeren.
De oude heer zit op de punt, kapitein van het schip is zijn
kleinzoon. We koersen naar links, we koersen naar rechts,
maar komen niet merkbaar vooruit. Het is mij om het even,
want zóveel valt er nu ook weer niet te zien aan oceaanschepen,
maar op den duur wordt het toch wat saai om steeds in
de buurt van de baggermolen te scharrelen. Ik vraag of het
mogelijk is om de haven uit te zeilen, want dat was tenslotte
de bedoeling. De oude heer staat zuchtend op en springt
overboord.
Het water komt tot aan zijn middel, hij heeft een touw
meegenomen dat hij langzaam naar de kant sleept. Hij
klimt op de pier en begint ons te trekken, zwaar voorovergebogen.
Ik begin me al schuldig te voelen, zo'n ouwe man
aan het werk zetten in de brandende hitte, als op de pier
iemand voorbijloopt en achteloos het sleeptouw optilt om
er onderdoor te lopen.
Aan de oude heer is een-groot pantomimespeler verloren
gegaan, we komen ook geen stap verder, en na een tijdje
besluiten we dan maar terug te keren.
Hoofdschuddend betalen we onze duizend roepia, negeren
een verzoek om extra betaling (wat een rare stad is dit
toch) en spelen als wraak keihard de vijftig betja's tegen elkaar
uit die bij de uitgang op onze terugkeer staan te wachten,
zodat we bij wijze van uitzondering niet het dubbele
betalen van wat de autochtonen voor zo'n rit neertellen,
maar slechts anderhalf maal het bedrag. Achteraf generen
we ons en betalen toch extra. Een moeilijk land is dit.