Vanonder de koperen ploert - Hans Vervoort

vraagjes: `Die meneer ging vechten met die aap, hè?' `Die
aap lag op zijn rug hé?'
Het is duidelijk dat we in een toeristencarrousel zitten,
vóór en achter ons rijden busjes en bussen en huurtaxi's
met blanke mensen rond. In snel tempo bezoeken we het
woodcarving center, het painting center, het bone-carving
center, het mandemakerscentrum. Het zijn steeds grote
winkels waar de toerist een korte demonstratie krijgt van
het werk dat er verricht wordt, om vervolgens losgelaten te
worden in de verkoopruimtes. We zien geen kans om iets
moois te vinden, overal staan identieke beelden, schilderijen
of andere werkstukken in het gelid opgesteld, de
kinderen worden ook steeds ongeduriger omdat ze nergens
mogen aankomen, en overal zien we dezelfde toeristen
We blijven ons best doen want het is overduidelijk dat
onze chauffeur provisie krijgt van een eventuele aankoop
maar zodra we twintig identieke dingen naast elkaar zien
staan vinden we ze niet mooi meer, een ongetwijfeld snobistisch
trekje van ons, maar zo zijn we nu eenmaal. Uiteindelijk
zien we in een warung twee rammelaars liggen, kunstig
gevlochten van gedroogd pisangblad, het gerammel
wordt vermoedelijk door een paar erwten of kleine steentjes
veroorzaakt. Niet iets om aan een klein kind te geven,
die zou het onmiddellijk stukbijten, maar leuk genoeg voor
volwassenen. De prijs is laag, daar zal onze begeleider niet
rijk van worden.
Enigszins mistroostig rijden we terug naar het hotel, de
chauffeur is somber gestemd over ons gebrek aan kooplust,
wij voelen ons te kort geschoten maar ook wel een beetje te
kort gedaan, want waarom moesten we al die winkels in en
waarom rijden we steeds als een schicht voorbij de fraaie
verweerde tempeltjes die hier overal langs de weg staan en
de sierlijke versieringen die bij de ingangen van de huizen
zijn aangebracht?
Vermoedelijk ziet hij zelf niet meer de aantrekkelijkheid
van die gewone dingen. Het aardige van Bali is dat ondanks
het toeristisch gebruik van het eiland, het toch nog steeds
een vrij authentieke indruk maakt.
De pittoreske aspecten van de Hindoegodsdienst die
men hier aanhangt zijn toeristische objecten geworden,
maar dat neemt niet weg dat de godsdienst actief beleefd
wordt. De tempeltjes en beelden zijn dan ook geen restanten
van een dode cultuur, maar voortdurend in gebruik.
Zelfs in het luxe Kuta Beach hotel staat een tempeltje waar
we regelmatig vrouwen bezig zien met het offeren van bloemen,
wierook en fruit aan de goden, en bij de uitgang naar
het strand ligt op de grond een kunstig bloemstukje waaruit