Gemeenschappelijk Europees Referentiekader voor Moderne ...

GRAMMATICALE CORRECTHEID
C2
C1
B2
B1
A2
A1
Blijft grammaticaal meester van complexe taal, ook wanneer de aandacht elders is gericht (bijvoorbeeld op
vooruitdenken of het monitoren van de reacties van anderen).
Handhaaft consequent een hoge mate van grammaticale correctheid; fouten zijn zeldzaam en moeilijk aan
te wijzen.
Goede beheersing van de grammatica; incidentele vergissingen, niet-stelselmatige fouten en kleine onvolkomenheden
in de zinsstructuur kunnen nog voorkomen maar zijn zeldzaam en worden meestal achteraf
verbeterd.
Toont een betrekkelijk grote beheersing van de grammatica. Maakt geen vergissingen die tot misverstanden
leiden.
Communiceert redelijk correct in vertrouwde omstandigheden; vertoont over het algemeen een goede
grammaticale beheersing maar met merkbare invloed vanuit de moedertaal. Fouten komen voor, maar het
is altijd duidelijk wat hij of zij probeert uit te drukken.
Maakt met een redelijke mate van nauwkeurigheid gebruik van een repertoire van veelgebruikte ‘routines’
en patronen die bekend zijn van meer voorspelbare situaties.
Gebruikt bepaalde eenvoudige constructies correct, maar maakt nog stelselmatig elementaire fouten –
bijvoorbeeld door verschillende tijden door elkaar te gebruiken en niet te letten op congruentie; toch is
meestal wel duidelijk wat hij of zij probeert te zeggen.
Toont slechts beperkte beheersing van enkele eenvoudige grammaticale constructies en zinspatronen in een
geleerd repertoire.
Gebruikers van het Referentiekader zouden kunnen overwegen en, indien van toepassing, vermelden:
• op welke theorie van de grammatica zij hun werk baseren;
• welke grammaticale elementen, categorieën, klassen, structuren, processen en relaties leerders zullen moeten kunnen
hanteren.
Traditioneel wordt er onderscheid gemaakt tussen morfologie en syntaxis.
De morfologie houdt zich bezig met de interne structuur van woorden. Woorden kunnen worden
ontleed in morfemen, die worden geclassificeerd als:
• stammen;
• affixen (voor-, achter- en tussenvoegsels), te weten:
- woordvormende affixen (bijvoorbeeld her-, on-, -lijk, -heid);
- verbuigende affixen (bijvoorbeeld: -s, -en, ge-, -de, -te).
Woordvorming:
Woorden kunnen als volgt worden geclassificeerd:
• enkelvoudige woorden (alleen de stam, bijvoorbeeld: zes, boom, breek);
• complexe woorden (stam + affixen, bijvoorbeeld: zessen, boompje, ongebroken);
• samenstellingen (met meer dan één stam, bijvoorbeeld: zescilinder, slagboom, breekijzer).
106
Gemeenschappelijk Europees Referentiekader voor Moderne Vreemde Talen: Leren, Onderwijzen, Beoordelen