Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente

Intermezzo
‘Jongeren in Nederland zoeken sensatie en een band met elkaar. Door zich gezamenlijk tegen iets
af te zetten, voelen ze een band.’
Deze uitspraak is van een 18-jarige student die een opleiding tot Industrieel Product Ontwerpen
volgt. Hij maakt deel uit van een beperkte groep jongeren uit Den Haag en omgeving die we
enkele vragen over de rellen in Haren hebben voorgelegd. De groep bestond grotendeels uit
jongens van 15 tot 22 jaar. Ze nemen volop deel aan de Nederlandse feestcultuur. Ze bezoeken
vaak een feest of club dan wel een festival. Ze zijn druk bezig met sociale media, vooral met
Facebook en Whatsapp. Verder besteden ze de nodige tijd aan games en andere spelletjes. Ze
noemen vooral racen en schietspelletjes. Het leuke daarvan is dat je moet samenwerken in een
team van vrienden om de tegenstander te verslaan, zo zeggen ze. Kortom: deze groep past goed
bij het beeld dat Motivaction van de jongste generatie schetst. Bij uitstek een milieu waar het
feest van Haren op belangstelling mag rekenen. Wat vonden ze daar nu van
Ten eerste viel op dat ze op één na allemaal van het feest hadden gehoord. Een enkeling op de dag
zelf maar meestal in de week voordat het event zou plaatsvinden. Ofschoon de meeste jongeren
het idee wel grappig vonden, hadden ze geen behoefte om er zelf heen te gaan. Slechts één
persoon ging daadwerkelijk naar Haren toe.
Ten tweede bleek dat de film Project X door ongeveer de helft was gezien. Degenen die hem
kenden, gaven er doorgaans een positieve kwalificatie aan. Wat ze vooral waardeerden was de
manier waarop alles in het honderd loopt. Ze zouden dat nooit zelf willen meemaken maar ze
vinden het OK dat er in een film overdreven wordt. Het leuke daarvan is dat alles wat er mis kan
gaan ook daadwerkelijke mis gaat.
Ten derde kregen ze het nodige van de rellen mee. Ze hoorden het nieuws vaak via sociale media
maar de meer traditionele kanalen werden eveneens genoemd. Opmerkelijk is dat de berichten
over Haren vrijwel uitsluitend negatieve reacties opriepen. Een paar reageerden positief in de zin
dat ze de rellen spannend vonden, maar verreweg de meeste kwalificaties waren zeer negatief. Er
vielen termen als ongeloof, teleurstelling, boosheid, schaamte en verontwaardiging. Die schaamte
ging vooral over de manier waarop de eigen generatie in het nieuws naar voren kwam.
Ten vierde was men niet zo duidelijk over de mogelijke betekenis van deze rellen. De meest
genoemde duiding was dat het gezag van de politie wel wat sterker mag. Behalve de politie kwam
ook het optreden van de burgemeester aan bod. Van hem werd onder meer gezegd dat hij niet
wist waar het bij de sociale media om gaat en dat hij de zaak heeft onderschat.
Ten slotte vroegen we deze jongeren wat de media het beste hadden kunnen doen. Het antwoord
daarop laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Slechts één respondent weet het niet, één
vindt dat de media het goed hebben gedaan maar alle anderen zijn ervan overtuigd dat het beter
was geweest als de media veel minder aandacht aan dat feestje besteed hadden.
Een meer volledige schets van deze groep is te vinden in bijlage 6.
COMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN | 107