28.12.2014 Views

Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente

Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente

Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Niet zondermeer harder optreden en meer regels stellen, maar daadwerkelijk proberen in te zien<br />

‘wat mensen zoal bezielt’. 64<br />

In het verlengde daarvan rest nog een kwestie die buiten de huidige analyse valt. De vraag namelijk<br />

in hoeverre de media een gezaghebbend establishment vertegenwoordigen. Het gaat mij hier niet<br />

om de vraag of traditionele media respectievelijk journalistieke berichtgeving in de krant en op tv op<br />

een of andere wijze medeschuldig zijn. Het gaat ook niet om de vraag of zij zich meer terughoudend<br />

hadden moeten opstellen – overigens geen overbodige vraag, gezien de afwerende reacties vanuit<br />

de journalistiek. 65<br />

De vraag is veeleer welk signaal de Nederlandse media af aan jongeren afgeven, met name over de<br />

aard van het volwassen leven in ons land 66 De overvloed aan columns, blogs en tweets op zichzelf is<br />

al een veeg teken: het wekt de indruk dat het heel normaal voor volwassenen op onbekommerd te<br />

zeggen wat ze willen, denken en voelen. De inmiddels alom gewaardeerde grappigheid, die zo<br />

kenmerkend is voor ‘belhamels van de televisie’ als De Wereld Draait Door en PoWNeD, maakt<br />

volgens Jan Kuitenbrouwer nog altijd school. Ze is overal herkenbaar, tot aan NOS-verslaggevers<br />

toe. 67 Meer in het algemeen krijgt men niet de indruk dat de hoeveelheid melig en infantiel amusement<br />

de laatste jaren op de Nederlandse zenders is verminderd. Dat geldt ook vooromroepen die<br />

vroeger tamelijk serieus waren. 68 Paul de Leeuw, Jack Spijkerman, Carlo Boszhard, Irene Moors –<br />

hoeveel lol, persiflages, grappigheden en spelletjes, cabaret, comedy en tv-persoonlijkheden-die-bijelkaar-op-de-koffie-komen<br />

kunnen we als volwassenen verdragen<br />

Maar laten we ook de vraag stellen welk beeld van de volwassen wereld al die media aan jongeren<br />

voorhouden. Welke spiegel wordt hen geboden als deze bestaat uit een eindeloze reeks van jolige en<br />

al te flauwe entertainmentprogramma’s waarin het volwassen publiek ‘losgaat’ <strong>Hoe</strong> verhoudt dit<br />

beeld zich tot de ondoorzichtige, dichtgetimmerde en bijkans in beton gegoten BV Nederland, waar<br />

jongeren zich alleen mét diploma, mét een baan, mét een inkomen fatsoenlijk kunnen invoegen<br />

<strong>Hoe</strong> moeten jongeren kortom grip krijgen op die gespleten werkelijkheid In die verwarrende<br />

spagaat, die wij Nederlanders zelf in stand houden, is het misschien niet vreemd dat adolescenten de<br />

volwassen wereld een koekje van eigen deeg geven.<br />

64<br />

‘Als de burgemeester zegt: er is geen feest, is er toch geen feest De naam van zijn dorp ging de wereld over toen een Facebookfeest<br />

vreselijk uit de hand liep. Tot zijn verbijstering: “Wat bezielt mensen om dit te willen’, Interview Rob Bats, burgemeester van Haren<br />

(de Volkskrant 29.09.2012: 2).<br />

65<br />

Enige reflectie kan zeker geen kwaad, getuige het geringe enthousiasme van journalisten om zich eens fundamenteel over hun<br />

eigen werkzaamheden te buigen. Zie ‘Haren, de journalistieke nazit’, verslag van een debat onder betrokken journalisten, Amsterdam<br />

(08.11.2012), http://www.denieuwereporter.nl/2012/10/haren-de-journalistieke-nazit/<br />

66<br />

‘Want de wereld van het infotainment op radio en televisie joeg de zaak op volle toeren aan. Lachen toch De aandacht van serieuze<br />

journaals en kranten canoniseerde de hype vervolgens. Vanaf het moment dat het feest werd opgepakt door nationale media<br />

explodeerde Twitter met aanmoedigingen om naar Haren te gaan. Het resultaat was een koortsige pirouette van nieuws en<br />

amusement, van feiten en verwachtingen, die langzaam maar zeker naar een hoogtepunt toe ging.’(NRC 25.09.2012: 32-33).<br />

67<br />

NRC (04.10.2012:16): ‘Eerst hadden we Bart de Graaff, toen kregen we Rutger Castricum, de VARA volgde met de Jakhalzen en<br />

inmiddels is het stadium bereikt dat ook de in naam neutrale NOS zijn vrijpostigste beentje voor zet. Het is typisch Nederlands: als in<br />

dit land iets mag, is de volgende stap al gauw dat het ook moet.<br />

68<br />

‘Voor iedereen die iets wilde meemaken, van naïeve scholieren tot clowns met een camera. Dat zegt iets over Nederland Partyland,<br />

en niet alleen over de media.’ (NRC, 25.09.2012: 32).<br />

COMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN | 193

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!