Deelrapport 3: Hoe Dionysos - Universiteit Twente

Nu hebben we niet alleen naar de houding van ouders maar ook naar die van de kinderen gevraagd.
Hoe keken deze aan tegen de plannen om in Haren een Project X te organiseren Wat deden ze met
het advies van hun ouders Er zitten maar een paar gezinnen bij waar de kinderen (volgens hun
ouders!) nauwelijks interesse voor het feest hadden. In de overige gevallen wekte het gebeuren hun
nieuwsgierigheid. Het overgrote deel van de kinderen zag er vooral een goede grap in. Meer dan de
helft van hen wilde samen met vrienden naar het feest of vonden de gebeurtenis zo interessant dat
ze erbij wilden zijn. Toch lijken de ouderlijke argumenten en maatregelen een duidelijk effect te
hebben gehad. Want in de helft van alle gevallen lieten kinderen zich overtuigen om niet te gaan.
Uiteindelijk legden slechts een paar kinderen het advies van hun ouders naast zich neer terwijl een
paar anderen niet om toestemming hebben gevraagd. Ten slotte is er maar één geval waarbij het
betreffende kind een list verzon om het feest te kunnen bezoeken. Anders gezegd: het gaat hier om
gezinnen, waar ouders niet alleen bepaalde normen of grenzen hanteren maar ook zorgen dat het
gedrag van hun kinderen binnen die normen blijft.
Hebben de kinderen die naar Haren gingen daar gevonden wat ze verwacht hadden En wat hebben
ze in de richting van hun ouders gedaan toen de rellen losbarstten Omdat het hier een klein aantal
gevallen betreft, is voorzichtigheid bij het trekken van conclusies gepast. Maar we kunnen wel
zeggen dat deze conclusies goed passen bij het beeld dat uit onze gesprekken met andere jongeren
oprijst. De meeste feestgangers voelden zich overvallen door wat zich in Haren afspeelde. Het is een
leerzame ervaring geweest, aldus hun ouders. Ze kwamen meestal ongewild in de rellen terecht en
zijn hevig geschrokken toen de politie optrad. Verder hebben ze op allerlei manieren (telefoon, sms,
whatsapp etc.) contact met hun ouders gezocht of zijn op verzoek van hun ouders naar huis teruggekeerd.
Slechts een paar keer zeggen de ouders dat hun kinderen zich prima hebben vermaakt en in
één geval heeft de politie een kind aangehouden. Overigens was de kous hiermee niet af: ook na
afloop van de rellen is ‘Haren’ veelvuldig onderwerp van gesprek geweest.
Dat brengt ons bij de laatste vraag die we aan onze beperkte verzameling van ouders hebben
voorgelegd: wie of wat draagt de grootste verantwoordelijkheid voor alles wat zich in Haren heeft
voorgedaan Daarover zijn onze respondenten bijzonder duidelijk. Verreweg de meeste ouders
leggen de schuld bij de jongeren zelf én bij het feit dat er zoveel gedronken is. Maar bijna even vaak
worden er verwijten gemaakt aan de gemeente Haren. Veel ouders zijn slecht tot zeer slecht te
spreken over de manier waarop het gemeentebestuur de zaak aanpakte. Er wordt ook negatief tot
zeer negatief geoordeeld over het functioneren van traditionele media als krant, televisie en radio.
Over het optreden van de politie is ruim de helft negatief. We vroegen ouders verder hoe ze de
opstelling van andere partijen zagen, zoals winkeliers die drank hebben verkocht of vervoersbedrijven
die jongeren naar Haren hebben gebracht. Op die punten zijn onze respondenten nogal mild.
Slechts een derde van hen stelt de middenstand in Haren verantwoordelijk en verwijten aan het
openbaar vervoer komen nog minder voor. Opmerkelijk genoeg zeggen er nogal wat respondenten
dat het optreden van ouders slecht tot heel slecht was. Het is niet aannemelijk dat ze zichzelf
bedoelen. Waarschijnlijk doelen ze met deze kritiek op ouders die (anders dan zij) onvoldoende
streng voor hun kinderen zijn geweest. Een enkeling gelooft dat de gebeurtenissen van 21 september
door de film Project X veroorzaakt zijn terwijl niemand de verantwoordelijkheid bij de bewoners van
Haren legt.
COMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN | 69