Tijdschrift voor vroedvrouwen - Enzu - Vlaamse Organisatie van ...

TIJDSCHRIFT VOOR VROEDVROUWEN
194
opdracht van deze gezondheidswerkers.
Wanneer het informatieverstrekking betreft, geven zowel
lang- als kortvoedsters aan dat ze vooral informatie krijgen
van de verpleegkundigen van Kind en Gezin en de vroedvrouw
in de materniteit. Langvoedsters stellen bovendien vaker dan
kortvoedsters dat ze informatie krijgen van de vroedvrouw
thuis en van de arts van Kind en Gezin, maar minder vaak
dat ze geïnformeerd worden door hun gynaecoloog en de
vroedvrouw in de materniteit. In dit verband verwijzen we
naar de hypothese dat het aandeel moeders dat thuis of met
kort ziekenhuisverblijf bevalt verhoudingsgewijs hoger zal
liggen bij langvoedsters dan bij kortvoedsters. Dit biedt een
mogelijke verklaring voor het feit dat langvoedsters vaker
informatie krijgen van de vroedvrouw thuis en minder vaak
van de gynaecoloog en de vroedvrouw in de materniteit.
Daarnaast blijken langvoedsters vaker dan kortvoedsters zelf
op zoek te gaan naar informatie in boeken, tijdschriften
en brochures, en nemen ze ook vaker contact op met een
borstvoedingsvereniging. Er werd eveneens gevraagd of de
informatie van gezondheidswerkers de moeders ook had
geholpen om langer te voeden. Hierbij blijkt zowel voor kortals
langvoedsters vooral de informatie van de vroedvrouw
aan huis erg nuttig te zijn. Deze bevinding geeft aan dat een
degelijke ondersteuning van moeders erg belangrijk is, en
bijvoorbeeld een continue begeleiding (minstens 6 maanden)
waarbij ook na de kraamperiode borstvoedingsinformatie
wordt gegeven, aanbevolen is. In dit verband wordt daarom
geadviseerd om borstvoedingsbegeleiding op te nemen in de
nomenclatuur, en dit gedurende een voldoende lange periode
na de bevalling.
Verder zeggen langvoedsters ook vaker dan kortvoedsters dat
de prenatale infosessies hen geholpen hebben om langer te
voeden. Vrouwen reeds voor of tijdens de zwangerschap goed
informeren over borstvoeding blijkt dus nogmaals van belang.
Financiële ondersteuning van de prenatale infosessies vanuit
de overheid is dan ook wenselijk. Op deze manier worden
er meer middelen beschikbaar gesteld voor het organiseren
van deze sessies en kunnen er bijkomende inspanningen
gedaan worden om een zo groot mogelijke groep zwangeren
te bereiken. Het stimuleert bovendien om te waken over
de kwaliteit van de informatie die over borstvoeding wordt
verspreid.
Een laatste aspect met betrekking tot de begeleiding door
gezondheidswerkers betreft de eenduidigheid van de adviezen
die door verschillende ( groepen ) gezondheidswerkers
worden gegeven. Ongeveer 1 op 3 kort - en langvoedsters
stelt soms of vaak te maken te hebben met tegenstrijdige
adviezen. Hoewel op dit vlak geen significante verschillen
naar borstvoedingsduur werden vastgesteld, mag verwacht
worden dat tegenstrijdigheden moeders onzeker maken en
het vertrouwen in hun lactatiecapaciteiten hierdoor wordt
afgeremd. Binnen de gezondheidszorg blijkt het dan ook
van onmiskenbaar belang om te werken aan éénsluitende,
wetenschappelijk onderbouwde adviezen over de verschillende
aspecten van borstvoeding. Dit kan door het uitwerken van
richtlijnen die ondersteund worden door de verschillende
instanties en gelden voor alle gezondheidswerkers.
Uit de interviews met kansarme moeders blijkt dat kansarme
gezinnen in zeer beperkte mate een beroep doen op hulp
van gezondheidswerkers. Ze worden vaak enkel bereikt door
de regioverpleegkundige van Kind en Gezin. Daarom is het
aanbevolen dat gezondheidswerkers extra inspanningen
zouden leveren om kansarme gezinnen beter te bereiken,
zodat ook zij degelijk geïnformeerd en ondersteund kunnen
worden door hun huisarts, gynaecoloog, pediater of
vroedvrouw.
4. BESLUIT
De onderzoeksresultaten tonen aan dat langvoedsters op
een aantal punten verschillen van kortvoedsters. Zowel
op socio - demografisch vlak als op het vlak van attitude,
intentie, beleving, sociale omgeving, arbeid en invloed
van gezondheidswerkers werden verschillen opgetekend.
De vastgestelde invloeden van deze factoren op de
borstvoedingsduur roepen op tot beleidsmaatregelen ter
bevordering van een borstvoedingsvriendelijk klimaat
en dit op verschillende niveaus. Allereerst is op het ruime
maatschappelijke vlak een algemene sensibilisering wenselijk.
Wanneer de hele samenleving geïnformeerd wordt over de
voordelen van (lang) borstvoeding geven draagt dit bij tot
het normaliseren van borstvoeding en voelen langvoedsters
zich minder vaak een uitzondering. Wanneer de duur van de
thuisblijfperiode na de bevalling een belangrijke determinant
voor de borstvoedingsduur blijkt, is een verlenging van
de moederschapsrust tot zes maanden een aangewezen
beleidsoptie.
Daarnaast is een belangrijke taak weggelegd voor de
gezondheidswerkers. Correcte kennis en een ondersteunende
houding bij gezondheidswerkers die in contact komen met
zwangere vrouwen en jonge moeders zijn onontbeerlijk
wanneer we lang voeden wensen te stimuleren. Een eigen
bevraging van de kennis over borstvoeding bij 9 groepen
gezondheidswerkers (huisartsen, gynaecologen, pediaters,
vroedvrouwen en kraamverzorg(st)ers in de thuiszorg,
regioverpleegkundigen van Kind & Gezin, verantwoordelijken
en kinderverzorg(st)ers van een erkend kinderdagverblijf en
opvangouders) legt overigens belangrijke lacunes bloot (nvdr:
verschenen in TVV5 – 2006). Bijscholing over borstvoeding,
met specifieke aandacht voor de thema’s die als onvoldoende
gekend naar voren komen, dringt zich dan ook op.
De volledige onderzoeksresultaten werden gebundeld
in het boek ‘Succesvol borstvoeding geven in
Vlaanderen. Kan het’
Dit boek is voor de prijs van 20 euro te verkrijgen op
onderstaand adres:
De Bakermat vzw
Redingenstraat 27
3000 Leuven
Tel: 016/20 77 40
debakermat@debakermat.be