Tijdschrift voor vroedvrouwen - Enzu - Vlaamse Organisatie van ...

JAARGANG 13, NUMMER 4, SEPTEMBER/OKTOBER 2007
Meer dan 90% van materniteiten beschikt over een samenwe
rkingsovereenkomst met een P* - functie. In de helft van de
gevallen zijn criteria voor IUT (50.0%) en neonatale transfer
(56.9%) opgenomen. Criteria voor maternele transfer in het
postpartum komen niet vaak (32.1%) voor in de samenwer
kingsovereenkomst. Een kopie van de samenwerkingsovere
enkomst werd gevraagd aan de diensthoofden M en N*. In
totaal werden 123 overeenkomsten ontvangen, afkomstig
van 54/105 (51.4%) ziekenhuizen.
De analyse toonde een grote variatie in het aantal
overeenkomsten per ziekenhuis (zie figuur 1). De meeste
ziekenhuizen beschikken over 1 tot 3 overeenkomsten met
een bepaalde P* - functie. Enkele ziekenhuizen hebben meer
dan 4 overeenkomsten.
Figuur 1: Aantal overeenkomsten per ziekenhuis
Tabel 4: Negen uitspraken over het perinataal door
(terug)verwijzingsbeleid
1. National guidelines and criteria are necessary for an
optimal policy of transfer and retransfer
2. Standardization of perinatal policy will bring
benefits from a medical point of view
3. Standardization of perinatal policy will bring
benefits from a social point of view (mother and
family)
4. Standardization of perinatal policy will bring
benefits from a financial point of view
5. Neonates < 32 weeks gestation and/or < 1500 grams
should be transferred in utero to a P* - function
6. An elimination of the high-risk situation of mother
or foetus and/or a gestational age of 34 weeks are
good criteria for retransfer
7. The transfer of a high - risk pregnancy is a
multidisciplinary decision of paediatricians and
obstetricians / gynaecologists of both referring
hospital and the P* - function
8. In utero transfer is preferred over neonatal transfer,
except in case of an imminent threatened delivery
9. The structured organisation of perinatal care has
an important influence on neonatal morbidity and
mortality
227
Eenzelfde trend is merkbaar voor het aantal overeenkomsten
per P* - functie (zie figuur 2). Sommige P* - functies hebben
een overeenkomst met 1 ziekenhuis. Anderen beschikken
over een overeenkomst met 1 tot 18 ziekenhuizen.
Figuur 2: Aantal overeenkomsten per P *- functie
Er werd ook gekeken naar exclusiviteit van de overeenkomsten.
In het merendeel van de overeenkomsten (61.8%) wordt dit
niet nader gespecificeerd. Slechts 0.8% is exclusief, bij 37.4%
staat vermeld dat het om niet-exclusieve overeenkomsten
gaat.
Kwalitatieve data
In het kwalitatieve deel van de studie werd gevraagd 9
uitspraken over het perinataal door(terug)verwijzingsbeleid
te beoordelen op een vijf punten likertschaal (1= helemaal
akkoord tot 5= helemaal niet akkoord) (zie tabel 4).
Voor de statistische analyse werd de vijf punten Likertschaal
herleid tot een 3 punten schaal (1= akkoord, 2= neutraal
en 3= niet akkoord). De antwoorden van de diensthoofden
M en N* werden samen geanalyseerd en zijn weergegeven
in tabel 5 (p226). De antwoorden van beide diensthoofden
vertoonden geen significante verschillen.
Meer dan 80% van de respondenten bevestigen dat neonati
< 32 weken en/of < 1500 gram het best intra uterien
worden getransfereerd naar een P* - functie, maar slechts
50% is overtuigd dat nationale richtlijnen en criteria kunnen
bijdragen tot een verbetering van het perinataal transfer
beleid. De respondenten zijn van mening dat standaardisatie
van het perinataal beleid voordeel zal opleveren op het vlak
van gezondheid, maar niet op sociaal of financieel vlak.
Stabilisatie van de hoogrisicotoestand bij de moeder of foetus
en/of een zwangerschapsduur (> 34 weken kunnen als goede
terugverwijzingscriteria beschouwd worden. Verder zijn de
meeste respondenten akkoord met het feit dat transfer van
een hoogrisicozwangere een multidisciplinaire beslissing is,
dat IUT te verkiezen is boven neonatale transfer en dat de
neonatale mortaliteit en morbiditeit kan beïnvloed worden
door de wijze waarop perinatale zorg is georganiseerd.
CONCLUSIE
Men kan besluiten dat de transferpercentages in België goed
zijn en dat de meeste ziekenhuizen proberen tegemoet te
komen aan de normen met betrekking tot prenatale zorg, die
opgenomen zijn in het KB van 20 augustus 1996. Gezien de
verschillende gezondheidszorgsystemen en dus de verschillen
in organisatie van perinatale zorg tussen (Europese) landen,