Tijdschrift voor vroedvrouwen - Enzu - Vlaamse Organisatie van ...

TIJDSCHRIFT VOOR VROEDVROUWEN
234
goede zuurstofverzadiging, toonden veel minder perioden
met zuurstofsaturatiedalingen tijdens het voeden met een
kopje (35,3% van de flesvoedinggroep en 13,6% van de
kinderen die gevoed werden met een kopje). Hoewel zij
geen significant verschil konden aantonen bij de preterme
kinderen die over het algemeen een goede zuurstofsaturatie
konden behouden.
Collins et al (2004) stelden vast dat de preterme kinderen
die cupvoeding kregen significant meer in staat waren om
exclusief aan de borst te drinken bij ontslag. Marinelli et al
(2001) verklaren deze bevinding. Het premature kind kan
geforceerd worden tijdens de flesvoeding. Het kan de melk,
die continu uit de artificiële tepel vloeit, niet controleren.
Cupvoeding is meer gelijkaardig aan borstvoeding in dit
opzicht. Het kind kan zijn eigen intake controleren. Het is in
staat om stap voor stap zijn voedsel op te nemen, zoals bij de
verschillende pogingen aan de borst. Een voorwaarde hierbij is
dat de melk zo aangeboden wordt dat deze net de lippen van
het kind raakt en niet in de mond wordt gegoten. Daarnaast
stellen Marinelli et al (2001) ook vast dat de extensie van de
tong van het kind over de onderkant van het tepelhof bij
de borstvoeding wordt nagebootst bij cupvoeding. Daarom
gaan de onderzoekers ervan uit dat dit een oefening is voor
een correcte tongbeweging bij borstvoeding.
Rocha et al (2002) spreken deze vaststelling tegen. Uit
hun studie werd afgeleid dat bij cupvoeding het kind niet
leert hoe het de tepel en tepelhof in de mond moet nemen
en dit vacuüm behouden tijdens het slikken en ademen,
aangezien het kind enkel moet slikken. De tongbeweging
tijdens cupvoeding is niet dezelfde als deze die nodig is voor
borstvoeding.
Uit het onderzoek van Rocha et al (2002) werd eveneens
aangetoond dat cupvoeding het succes van borstvoeding niet
verhoogt. Ze stellen gelijke waarden vast met flesvoeding,
ook na ontslag. Enkel na 3 maanden waren er meer moeders
gestopt met borstvoeding die flesvoeding (68,4%) gaven ten
opzichte van de moeders die cupvoeding (33,3%) gaven.
Maar, zoals eerder beschreven, konden verschillende andere
factoren het weigeren van de borst of het stoppen met
borstvoeding beïnvloed hebben. Bijvoorbeeld: de moeder
gaat terug werken.
Vervolgens suggereren Rocha et al (2002) dat de premature
neonaten door morsen minder drinken uit het kopje, hetgeen
mogelijk een negatieve invloed heeft op de gewichtstoename
van het kind. Toch heeft het onderzoek geen significant
verschil in gewichtstoename tussen de cupvoedinggroep en de
flesvoedinggroep kunnen aantonen. De studie van Marinelli
et al (2001) bevestigt deze stelling wel. De prematuren uit
hun studiepopulatie namen minder melk op bij cupvoeding
in vergelijking met flesvoeding.
De prematuren hadden ook meer tijd nodig om gevoed
te worden door middel van het kopje. Deze bevinding
kan de mogelijkheid van het kind om zijn melkopname te
controleren bij cupvoeding verklaren. Maar deze vaststelling
deed ook de begeerlijkheid van het personeel ten aanzien van
cupvoeding dalen (Marinelli et al, 2001). Het onderzoek van
Rocha et al (2002) leidde echter tot tegenstrijdige resultaten.
Het toedienen met een kopje (11,8 minuten) ging in deze
studiepopulatie veel vlotter dan met de fles (13,4 minuten).
Tot slot vermelden Collins et al (2004) dat men cupvoeding
moeilijk kan aanbevelen als alternatieve voedingsmethode
voor borstvoeding bij premature kinderen. Aangezien er geen
pleister
slangetje
significant effect op borstvoeding werd aangetoond (Rocha
et al, 2002), ouders en verpleegkundigen de methode moeilijk
kunnen accepteren (Marinelli et al, 2001) en de duur van het
ziekenhuisverblijf significant verhoogd is bij de kinderen die
cupvoeding kregen (Collins et al, 2004).
VINGERVOEDEN
Vingervoeden is een alternatief om het speen te vermijden.
Op basis van ervaringen in de borstvoedingskliniek stelt
Dr. Newman (2005) vast dat vingervoeding veel meer op
borstvoeding lijkt dan flesvoeding of cupvoeding. Bij het
vingervoeden moet de baby zijn tong laag houden en voorbij
zijn kaak laten uitsteken, de mond moet wijd open en de kaak
moet naar voren komen. Daarbij lijkt de beweging van kaak en
tong op wat de baby bij het drinken aan de borst moet doen.
Wanneer men ook wacht met het inbrengen van de vinger
tot de baby zelf zijn mond goed spreidt, is dit ook een goede
oefening op het toehappen. Rocha et al (2002) bevestigen
dat het stimuleren met de vinger eerder de aanpassing aan
borstvoeding vergemakkelijkt dan cupvoeding.
Wanneer het vingervoeden wordt toegepast in combinatie
met kangaroo care in borstvoedingshouding geeft dit de
beste resultaten voor borstvoeding. Op deze manier leert
de baby het voeden associëren met de geur, het gevoel, de
warmte en de positie aan de borst van de moeder (Newman,
2005).
Maar voeden met een kopje is vaak makkelijker en sneller
als de moeder er zelf niet is om de baby te voeden of om
de voeding te beëindigen als het vingervoeden traag gaat
(Newman, 2005).
TAAK VAN DE VROEDVROUW /
PEDIATRISCH VERPLEEGKUNDIGE
Vervolgens werd door middel van literatuurstudie nagegaan
wat de taak is van de vroedvrouw / verpleegkundige en hoe
zij een rol kan spelen in het optimaliseren van een premature
borstvoeding.
De verpleegkundige / vroedvrouw moet tijdig informatie
geven omtrent de melkproductie en het kolven. Ook moet
zij het vroegtijdig initiëren van kolven en het regelmatig en
frequent kolven stimuleren: starten binnen 6u na de bevalling
en 5 maal per dag of vaker (Smith, 2003 en Nyqvist, 2002).
Nyqvist (2002) heeft uit zijn interviews een definitie afgeleid
van een goede vroedvrouw / verpleegkundige. Dit is een
persoon met adequate kennis, die empatisch is ten opzichte