Monumenten van de prille welvaartsstaat - 04/13 - watererfgoed.nl

In 1955 werd de bouwvergunning aangevraagd voor de nieuwbouw, inclusief een ondergrondseparkeergarage en congrescentrum, te exploiteren door de gemeente. De prioriteiten van het Rijk lagenop dat moment bij woningbouw en de vergunningsaanvraag werd afgewezen. De oplossing werd doorburgemeester Van Hall aangedragen: het Congrescentrum zou in een later stadium tot stand komen ende parkeergarage kwam te vervallen. In juni 1958 volgde alsnog de rijksgoedkeuring.Bij het zoeken naar een architect is het bestuur van de RAI te rade gegaan bij de BNA. Op de shortliststonden A. Bodon, A. Boeken en J.W.H.C. Pot en J.F. Pot-Keegstra. Volgens Bodon zelf heeft hij dezeopdracht gekregen vanwege zijn ruime ervaring met het ontwerpen van tentoonstellingen en beurzen,waarmee hij zich tot begin jaren 50 bezighield. De opdracht voor de RAI zou uitgroeien tot zijn magnumopus. Niet alleen was Bodon als huisarchitect een groot deel van zijn leven bij de ontwikkeling van de RAIbetrokken, de opdracht betekende ook een doorbraak in de erkenning van zijn werk.Het door de gemeente gefinancierde Congrescentrum werd in 1965 geopend en evenals hettentoonstellingsgebouw geëxploiteerd door RAI Gebouw N.V. Doordat verschillende faciliteiten zowelvoor het tentoonstellingsgebouw als voor het Congrescentrum waren te gebruiken (zoals het caférestauranten de verwarmingsinstallatie) kon een kostenbesparing worden bewerkstelligd. Met denieuwbouw stegen de bezoekersaantallen explosief. Deze trend zette zich door in de jaren 70 toen ooknieuwe evenementen zoals de Horecava in het gebouw werden georganiseerd.De interieurs van het café-restaurant, diverse bars en buffetten zijn volgens ontwerpen van H.Salomonson uitgevoerd. De overige interieurs, waaronder de vergaderzaal, pers- en bestuurskamer zijnontworpen door A. Bodon, in samenwerking met interieurarchitect Titia Bodon-Kuipers.Relevante wijzigingenDe van rijkswege beschermde Europahal is in de loop der jaren grotendeels ongewijzigd bewaardgebleven, afgezien van facilitaire en installatietechnische onderdelen die zich in de bokkenrijen bevinden(deze onderdelen vallen buiten de bescherming van rijkswege). Het RAI-complex is echter wel inverschillende fasen stapsgewijs uitgebreid (deze uitbreidingen vallen buiten de bescherming vanrijkswege). In eerste instantie betrof dat de uitvoering van de met het eerste plan meeontworpenonderdelen, later werden ook diverse nieuwe onderdelen ontworpen. Bijzonder is dat bij een groot deelvan de uitbreidingen de oorspronkelijke architect betrokken was. Bij de eerste uitbreidingen was Bodonzelf de architect, bij latere toevoegingen waren dit de opvolgers van Bodon in zijn ingenieurs- enarchitectenbureau J.P. van Bruggen, G. Drexhage, G.J. Sterkenburg en A. Bodon (later DSVB Ingenieurs enArchitecten). Bodon was wel betrokken bij deze ontwerpen. Het laatste complexonderdeel waar Bodonaan meewerkte was de in 1993 opgeleverde Hal 11 (Parkhal). De eerstvolgende uitbreiding (het Elicium)werd ontworpen door Benthem Crouwel Architecten, de opvolgers van DSVB en de huidigehuisarchitecten van de RAI.Het is waarschijnlijk mede te danken aan de continuïteit in uitvoerende architecten dat de uitbreidingenzich over het algemeen goed verhouden met de waarden en karakteristieke uitstraling van eerstebouwwerken van het RAI-complex.Bezocht27 juli 2012: Marije de Heer Kloots, exterieur5 november 2012: Marije de Heer Kloots, exterieur en interieur, met André Winder (BMA), en namens deRAI de heer J. van den Bosch (Directeur Convention Centre, Productie & Gebouw) en de heer J. van denBorn (Directeur Bouw & Techniek).Adviesaanvraag 2013 aan de Raad voor Cultuur Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap | Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed | 159