KRONIEK Thierry Neuville «Blik op de Monte Carlo» De laatste rally van 2020 verliep niet zoals verwacht voor Thierry Neuville. Hij blikt terug op zijn seizoen en kijkt al vooruit naar 2021. Met grote ambitie. Door Paul Fraikin Met uitzondering van winst in de Monte Carlo is 2020 een jaar om snel te vergeten voor Neuville. 62
Ik kan me gemakkelijk voorstellen dat deze Rally van Monza een bittere smaak achterlaat, met die vroege opgave, waardoor je niet meer kon strijden voor de wereldtitel. «Het is duidelijk vreselijk frustrerend om zo snel te moeten opgeven. Zeker als je je mentaal en fysiek lang hebt voorbereid op de strijd tot het einde toe, met de overtuiging dat je het tij nog kan doen keren. Ik geef toe dat ik erg teleurgesteld ben.» Het was vanaf het begin een gecompliceerde rally... «In de eerste lange KP rond de autodroom van Monza werd ik verrast door een enorm stuk modder en ik maakte de fout om recht in het gras te schieten en tegen een hek rond de paddock vast te komen zitten. De motor is daar vastgelopen en ik verloor twintig seconden, wat veel tijd is, net wanneer je zou verwachten dat je de hele rally lang op tienden van een seconde zal strijden tegen Evans, Ogier en Tanak…» Maar je hebt jezelf meteen kunnen hervatten. «Absoluut! En toch garandeer ik je dat het niet gemakkelijk was om opnieuw in de aanval te trekken en ondertussen ook voorzichtig te zijn, na die eerste crash. Op die met modder en water bedekte ijsbaan had ik vaak de indruk dat ik het niet meer was die de auto bestuurde, maar dat het de auto was die besliste waar hij met mij zou rijden. Dat was een zeer verontrustend gevoel en vooral erg verontrustend. En niet alleen voor mij: Ogier verloor ook alle controle en kwam in aanraking met een paal en een bundel, maar liep daarbij geen schade op.» In de tweede KP maak je een groot deel van je achterstand goed, je bevestigt in de derde, dan komt de vierde en dan is het een ramp.... «Er is inderdaad geen ander woord voor. Een ramp in twee fazen, eigenlijk. Eerst raakte ik op de baan een betonnen blok bij de ingang van een chicane en dat beschadigde mijn rechtervoorwielophanging, maar de auto liep desondanks nog steeds perfect. Maar toen, iets verderop, op een onverharde weg, toen er een groot moeras voorbijkwam, verdronk het sproeiwater de motor en was er geen manier om hem weer op te starten. Ik realiseerde me al snel dat het voorbij was...» Voorbij voor de titel, bedoel je, maar eigenlijk zag het er van in het begin al moeilijk uit, toch? «Onze kansen, het is waar, waren gering. Maar in mijn hoofd was alles nog mogelijk. Want in de rallysport wordt er nooit iets van tevoren geschreven en kan er altijd van alles gebeuren. Het bewijs? Wie had kunnen voorspellen dat Evans, de duidelijke favoriet van de titel, die ook nog eens genoeg had aan e e o e eee dag zou laten verrassen door een plek met bevroren sneeuw? Niemand, en toch is het gebeurd. En het gebeurde met een man die bekend staat om zijn rijstijl zonder al te veel risico’s.» Jouw eliminatie, en vooral die van Evans, liet Ogier toe om te winnen, en een zevende wereldtitel in de wacht te slepen... «Laten we eerlijk zijn: het was niet in Monza dat ik de titel miste, en het was ook niet in Monza dat Ogier hem won. Natuurlijk werd het kampioenschap teruggebracht van dertien naar zeven ronden, maar elke ronde werd een duivelse strijd, en iedereen kon ongeremd voluit gaan. Ik begon goed met winst in de Monte Carlo, toen ik Ogier klopte en daar diep voor moest gaan. Toen verraste Evans ons allemaal door in Zweden te winnen. Toen won Ogier in Mexico en Estland, waar het voor mij niets werd. Maar in Turkije, waar Ogier niet scoorde, net als Sardinië, had ik zonder elektronische problemen kunnen winnen. Ondertussen had Evans door zijn regelmaat, en ook een tweede overwinning in Turkije, een leuke voorsprong genomen. Hier in Monza maak ik een fout, en Evans ook, en het kost hem de titel. Een titel die Ogier -die nooit zwaar in de fout ging- duidelijk verdiende.» De geschiedenis zal zich herinneren dat je in 2020 28 KP’s hebt gewonnen, Ogier 26, en Evans slechts 14... «Ja, ik ben opnieuw de recordhouder voor de gewonnen KP’s, maar afgezien daarvan ontbrak het mij waarschijnlijk aan regelmaat, in tegenstelling tot Ogier bijvoorbeeld: hij voltooide 33 KP’s als leider in het wedstrijdklassement, vergeleken met 21 voor Evans, 16 voor Tanak en Sordo, en slechts 11 voor mij.» Aan de andere kant is Hyundai kampioen! «Dat was ons belangrijkste doel en we hebben het bereikt. Dat verbaasd me niet, want herinner je dat ik je in Monte Carlo al vertelde dat de Hyundai in het tussenseizoen goed was geëvolueerd en nagenoeg perfect was. Bovendien, als Hyundai weer eens wereldkampioen is, dan is dat dankzij zijn de betrouwbaarheid van de auto, als we even geen rekening houden met mijn problemen in Turkije en Sardinië. En dankzij de vele podiumplaatsen die de Hyundai-coureurs, vaak met twee auto’s tegelijk, in de laatste wedstrijden verzamelden.» Je conclusie na dit kampioenschap dat helaas serieus werd ingekort door Covid? «Zoals elk jaar sinds ik op rally rijd heb ik alles gegeven. Ik heb een zuiver geweten. Ik blijf alles doen wat ik kan om te verbeteren en de beste te zijn. Voor mij gebeurt alles altijd heel snel: als ik val, sta ik weer net zo snel op! Je mag lachen, maar ik kijk nu al vooruit naar de Monte Carlo 2021! Ja, over een paar weken zijn we er... Ik denk er al aan. En ik zal er zijn met de ambitie om te winnen, zoals ik dat voor iedere rally doe. En zoals aan het begin van elk seizoen, is het mijn uiteindelijke doel om wereldkampioen te worden…» ■ 63
Change language