VVP 3-22 online

COMPLIANCE
Grenzen opzoeken
Onlangs in het nieuws: vakantiegangers 30 meter in ravijn
gestort bij het nemen van een selfie. Zij zijn niet de enige
die net te ver gaan. Waarom zoeken mensen altijd het
randje op?
TEKST CHRISTEL VAN BOMMEL-VERSLUIJS, COMPLIANCE ADVISEUR
De ene grens is duidelijker dan de andere. Een grens naar een ander
land is over het algemeen goed zichtbaar. Tussen jouw tuin en die
van buren staat vaak een schutting of dikke heg, ook heel duidelijk.
Wanneer het eind van mijn geduld is bereikt is afhankelijk van de
situatie, dus die is wat lastiger. Maar geloof me, het is heel duidelijk als de limiet
is bereikt. Een afgrond lijkt mij een vrij duidelijke grens.
Toch zijn er mensen die willen kijken tot hoever ze kunnen gaan. Omdat
op het randje leven nu eenmaal spannend is, of misschien omdat de gevolgen
ze niets kan schelen. Soms lijkt het alsof er meer energie wordt gestoken
in kijken tot hoever een grens kan worden opgerekt
zonder te worden teruggefloten, dan om je te
houden aan de geldende regels. Begrijp me niet
verkeerd. In bepaalde gevallen is het juist goed om
te kijken tot hoever je kunt gaan. Als je kracht- of
conditietraining doet. Of wanneer je een opleiding
wilt volgen waarvan je omgeving zich afvraagt of
het qua niveau wel haalbaar is. Al zijn daar uiteindelijk
ook grenzen aan. Het is allemaal afhankelijk
van de risico’s die je bereid bent te nemen en of
het een (on)nodig risico is.
‘Open normen
wil niet zeggen
dat er geen
grenzen zijn’
KADERS AANGEVEN
Wanneer een klant een advies over een hypotheek
of verzekering wil, maak je afspraken over wat je
voor de klant gaat doen. Niet alleen tijdens het
advies- en bemiddelingstraject, maar ook tijdens
de looptijd van het afgesloten product. Het is belangrijk
om de kaders van jouw dienstverlening
bij klanten aan te geven. Zodat ze weten ze kunnen
verwachten en wat niet. Al zijn er klanten die
zullen proberen hoever ze daarin kunnen gaan.
Het is dan aan jou om jouw grenzen te bewaken.
Laatst las ik dat een adviseur een tip had gegeven
om door een familielid geld op de spaarrekening
van de klant te laten storten, zodat ze eigen geld
konden aantonen. En dat geld dan na het transport
weer terugstorten. Zo was de financiering
toch haalbaar. Ik vind dat echt te ver gaan. Ik snap
dat het wordt gedaan om klanten te helpen, maar
dan graag zonder onnodige risico’s.
De Wft kent veel open normen, maar dat wil
niet zeggen dat er geen grenzen zijn. Met leidraden
en informatiedocumenten geeft de AFM aan
wat de kaders zijn. Met genoeg ruimte om daarbinnen
het best passende advies aan de klant
te geven. Daarbij wordt verwacht dat je gebruik
maakt van gezond verstand. Toch zijn er genoeg
adviseurs die bewust de grenzen opzoeken. Niet
alleen voor eigen risico, maar ook voor risico van
de klant. Vaak zal het goed gaan, maar soms val je
over de rand… n
NR 3 JUNI 2022 VVP | 65