samla vurdering av småkraftverk i fjærland ... - Luster Energiverk

2.0 Fjærland Samla vurdering av småkraftverk i Fjærland
Naturtypar
Ein naturtype er definert som ei einsarta, avgrensa eining i naturen som omfattar plante- og
dyreliv og andre miljøfaktorar. Under er ein oversikt over registrerte verdifulle naturtypar i
Fjærlandsområdet. Dei fleste ligg i god avstand frå dei planlagde småkraftprosjekta, men nokon
vil kunne verte påverka og her er alle lista opp med omtale (henta frå DN sin Naturbase utanom
Rauboteelvi (vurdert under synfaring av Multiconsult).
Bøyadalen:
Verdi: Registrert (C). (89 daa)
Området ligg i eit gamalt stølsområde fremst i den nordvendte Bøyadalen. Lokaliteten ligg på
glasifluviale avsetningar og skredmateriale. Området er ein mosaikk av naturtypane hagemark
og naturbeitemark. Hagemarka, ein gamal styva bjørkehage, ligg søraust for Bøyafjellstølen og
skrår oppover mot Holten. Bjørkehagen vart siste gong nytta til lauving kring 1940, og sidan har
den einaste aktiviteten her vore beiting. Naturbeitemarka utgjer den nordlege enden av området
og strekkjer seg ned mot elva. Søyleeiner og små bjørker pregar busksjiktet her. Småbiotopar
som steinmurar førekjem i området, og er element som kan ha verdi for det biologiske
mangfaldet. Naturbeitemarka er elles myrlendt med innslag av fuktkrevjande artar.
Særskilde artar: Ingen kjende.
Supphelledalen (aust):
Verdi: Svært viktig (A). (124 daa)
Lokaliteten ligg nær Jostedalsbreen i Supphelledalen, dalføret nordaust for Fjærland. Det er ein
rik gråor flaummarkskog som ligg på breavsetjingar langs sørsida av Supphelleelvi. Flaummarkskogen
er intakt, stor og mogen, med tilgang på død ved, og unge suksesjonsstadium opptrer
særleg i endepunktet ved brua på tidlegare grasmark. Men området er ein mosaikk av fleire
naturtypar som dalsider med (sub) alpine grasmarker, samt høgstaudelier og snøleier.
Soppfloraen i området er lite kjent, men slik gråor sumpskog representerer habitat med lang
skogkontinuitet og ein velutvikla skog- og mykorhiza soppflora. Gråor-spesialistar som lillariske
og Russula pumila (Ryman & Holmåsen 1998) er registrerte innanfor det avgrensa området. I
tillegg er dei nærliggjande engareala sannsynlegvis levestad for beitemarkssopp (XV Nordic
Mycological Congress Sogndal 2000), dvs. soppartar som tåler lite gjødsling og lite attgroing
(Jordal & Gaarder 1995).
Særskilde artar: Følgjande raudlisteartar er registrerte i området: jodoformhette (V), kvit
åmeklubbe (R), skarp orekremle (R), kalkrøyksopp (DC) og glassblå raudskivesopp (DC).
Bøyaøyri naturreservat:
Verdi: Viktig (B) (398 daa)
Området ligg inst i Fjærlandsfjorden ved utløpet av Storelvi. Storelvi har eit stort nedbørsfelt
med fleire sideelvar som har tilsig frå brearmar til Jostedalsbreen. Deltaet er bygd opp av
lausmassar som er tilført området via elvevatnet. Det føregår ei kontinuerleg utbygging av
landområdet. Etter utført elveforbygging vart vatnet leia unna den gamle deltaflata. Dermed kan
ein her snakke om relikte former av eit daudt delta (Statens kartverk 2001b). Likevel har store
delar av land-delen til deltaet framleis formene (gamle elvefar og kilar) intakt, og elva legg opp
avsetningar lenger ute, som i framtida vil danne grunnlag for nye deltaformer. Sjølv om området
ikkje lenger fungerer som eit "levande" delta, har ein att store strandenger, kilar og grunnområde
som ikkje er vesentleg endra dei siste 25 åra. Øyra har fleire nokså klart avgrensa vegetasjonssoner
frå sjøen og inn på land. I kantsonene er det lite trevegetasjon unnateke på dei to
forbyggingsarmane. Ytre delar av deltaet har naturleg strandeng langs vasskantane, og lenger
inne går dyrka mark dels heilt fram til vassfara. Det er til saman registrert 92 fugleartar i
Bøyaøyri, av desse om lag 40 våtmarksfugl. Området har ein særleg viktig funksjon for ande- og
vadefuglar.
Særskilde artar: Nedst er ei sone der fjøresivaks og krypkvein er einerådande. Innanfor veks ei
sone med saltsiv, og førekomst av strandkjempe, strandkryp og gåsemure. Raudsvingel
markerer overgangen til neste sone, med jåblom, pølstorr og rustsivaks. Innanfor dette er to
ulike engsamfunn, truleg avhengig av kor fuktig jorda er. Den eine er representert med tiriltunge,
engsoleie og hanekam. Karakteristiske artar i den andre er mjødurt, blåtopp, småengkall,
slåttestorr og følblom. I ein liten ferskvassump finst store mengder klovasshår.
Registrerte viltartar: Stokkand, vipe, fiskemåse og gråmåse kan opptre i store flokkar, medan
kvitkinngås og taffeland er av dei mange sjeldsynte gjestane. Både stokkand, krikkand, siland,
vipe, tjeld, strandsnipe, raudstilk, enkeltbekkasin, hettemåse, fiskemåse og makrellterne hekkar
eller har hekka i området.
14