2005 - værøya.no

kollsegle, kunne høvedsmannen rope.Piken! Då måtte eg være rask som smedenmed å slakke på pikfallet slik at detblei blaff i storseglet og farten minkabetraktelig.Under settinga var eg atte i båten i lagmed høvedsmannen, og eg hadde somoppgave å slå kavel og stein på lina. Etterså og så mange ongla skulle det værekavel, og etter så og så mange ongla skulledet være stein. Det var som oftest straumhardtder vi skulle sette lina, så ho måttebelastes godt med tunge ilsteina og nokkeletter mellomsteina for ikkje å reke aveller rase seg i lag med andre parta. I dettearbeidet måtte du være snar i snuan, forsettinga måtte gå i en faderlig fart om viikkje skulle bli etter de andre båtan. Regelenvar at alle skulle ta til med settinga pålikt, likevel slik at dersom straumen barvest, starta han som låg lengst i vest. Barstraumen austover, var det motsett. På denmåten kunne linepartan få søkke unnakvarandre. Viss du vart etter frå starten avsettinga, hadde du ikkje ærend å kommedeg inn i settarlinja igjen, og då måtte duberre seile på skrå over alle de andrepartan med garantert vase som resultat.Det var i det heile mykje usivilisert framferdunder settinga. Det var eit leven avden annen verden med skrik og skrål for åfinne seg en plass i settarlinja, og verst vardet seint på vinteren når fisken seig oppunder land for då blei havet så mykjemindre. Då kom og dorrykaran, og de varvirkelig de usiviliserte. De egna ikkje, desett lina rett frå klaven — på kryss ogtvers så de var sikre på å få opp andre sineparta når de drog, — parta som de tømtefor fisk.Det var jo ellers ikkje så rart at det bleimykje knuffing på havet når vi tenker påden store bruksmassen. I desse åran, frå1928 og utover, var det meir enn 35.000fiskera i Lofoten, og når fisken seig vestoverut på vårparten, var det i Moskenesoppsynsdistrikt åleina registrert 15.000fiskera på det meste.Å drege feilt av — som vi sa når vi fekkandre lineparta med når vi drog — detskjedde nesten kvar gud bidige dag. Dåvar det sånn at visst det var eg som varfremst i dreginga, og eg fekk opp enfremmen part, så la eg den på tollen —den delen som gjekk attover — og så tokeg begge de partan som gjekk framover— min og den fremmede — og drog de istampen min. Når alt skulle gå ærlig ogredelig for seg, skulle han som var skottkartelle all fisken som kom i båten på dedoble partan. Hvis den båten som åtte denfremmede parten berre låg litt attom oss,drog han seg snart oppunder. For når vihadde tatt opp parten, drog han så mykjelettara at han snart honka seg opp underbåten vårres og såg at vi drog feilt av. Nårpartan gjekk i frå kvarandre, batt vi i hopden parten som låg på tollen og den partensom gjekk i frå og hiva alt på sjyen.Samtidig sei høvedsmannen til skottkaren:”Var det mange fisk?” Så måtte hangje opp fisketallet, og den fremmede fikkhalvparten.55