2005 - værøya.no

storhundre. Med den prisen fiskaren fikk,seies det at når levra og rogna var selt, såhengte fiskkroppen gratis på hjellen visskjøparen hadde en dyktig tellar. Men somsagt, når eg begynte på Lofoten, så seltevi fisken på vekt. Men med en pris på frå7 til 12 øre kiloen, skulle det alvorligmykje fisk opp av havet før vi kunne sei atvi hadde tjent nokke.Når vi så hadde levert fisken, tredd hauan,plukka ut den fisken vi skulle ha til middagog ordna oss litt ellers, var det å gå påmed krum hals og egne 5-600 ongla line.Før det måtte du kanskje rundt om i væretfor å hente den delen av linparten din somblei drien feilt av og legg han på rett plassi din egen stamp. Og at noen drog feilt av,det skjedde nesten kvar etanes dag.Dersom skårungen ikkje vart ferdig medegninga på likt med de andre, måtte hanflytte ut i budøra og gjere seg ferdig der.For når de vaksne var ferdig, blei det lagti omnen og det måtte være kaldt i rommetunder egninga. Så du måtte opparbeidedeg en måte at du ikkje blei sist. Du måttehenge i, men det var ikkje så lett å henge ifor dem som ikkje hadde prøva dette før— for vi veit alle at det tar ei tid å lærenokke nytt. Og det nytta ikkje å slørveifrå seg arbeidet heller, for stampen varmerkt, og gjekk ikkje lina greitt ut undersettinga, fekk du en kjeft og eioverhøvling så du måtte ha sov-i-ro i øranfor ikkje å bli tullåt.I bua vårres var det to båtlag, og der haddevi det slik at vi kokkgluntan skiftes omå koke og koka heller åt begge mannskapan.Då skulle det store gryter til, og manfikk ikkje kokmaten bedømt berre av sineegne — det sat en jury på andre sida avbordet og.Når matstellet var vel unna, sto det eivasstynne ute i budøra og ropa på deg. Dumåtte bære vatn opp ifrå ei fjellkløft derdet var en brynn, men i tørrversperiodakunne han være tom hvis du ikkje var tidligute — og då fikk du høre at du passaikkje jobben din.Var det riktig ille, måtte du ta tynna i jollenog ro over heile vågen til Tindselva ogligg der og jage i dragsuga med ei bøttefor å få deg litt ferskvann som du sprangned og drefsa i tynna som låg og slang ijollen utfor. Når du hadde fått nok i tynna,var det å ro tilbake og ta tynna opp i vinnaog kante ho inn i budøra.Det går vel ikkje an at folk som ikkje harvore med på det, trur kor man sleit. Egbeundra i dag det pågangsmotet vi haddeog at vi ikkje gjekk til grunne, foregentlig skulle vi berre ha lagt oss nedmed hendene over ansiktet og sagt: Vi erferdig likevel — vi ork ikkje å drepe ossfrivillig. Nei, det var fælt...Helsestell og matstellI all denne elendigheita klarte folk å holdeseg kolossalt friske. Det var en fiskerilegeder, fortalte de, men eg var no heldigvisaldri hos han, og ikke hørte eg så mangeandre som var hos han heller. I vårres buveit eg ikke anna enn at alle sammen kun-57