Utdanning nr. 5 2012 - Utdanningsnytt.no

ReportasjePå trivselstoppenJa-skule ogtrivselskuleRådalslien er ein ja-skule! Her fårlærarar som brenn for noko, prøvedet ut. Det har lærar Kjersti Woldenerfart. Kanskje det er grunnentil at dei tilsette plasserte denneungdomsskulen på trivselstoppenblant ungdomsskulane i Bergen.TEKST OG FOTO Ingebjørg JensenDet var ikkje berre lærarane som stod for denhøge skåren: Alle medarbeidarane var med iundersøkinga. Ein viktig trivselsfaktor for læraraneUtdanning har møtt, er at skulen er nybygdog at det ikkje er inngrodde lærarar som møternye forslag med «det har vi prøvd før».Skulen har bokstaveleg tala vekse trinnvis:I opningsåret 2008 starta dei med 8. trinnet, i2009 kom nye til og 9. trinnet blei oppretta, ogi 2010 kom 10. trinnet. 36 pedagogar, kokk, tobarne- og ungdomsarbeidarar, lærlingar, lærarstudentarog assistentar sit saman på fellesmøta.– Mest avgjerande for trivselen er at dei harfelles verdiar i botn og utgjer eit minste fellesmultiplum, seier rektor Ole Henry Halleraker.Han leiter etter folk med stor breidde, både ifagleg bakgrunn og personlegdom.Aldri åleineStaben er delt opp i tre team, eitt for kvart trinn,10–11 lærarar på kvart team. Lærarrommet ligginne i trinnet sin elevbase. Lærar Kjersti Woldenmeiner hensikta er å skape meir nærleik mellomlærarar og elevar. Kollega Ingrid Angelskårnikkar. Etter berre to månader kunne ho namnapå 150 elevar på 9.-trinnet. Markus Hay synestdet er ei hake ved denne organiseringa, ein treffsjeldan lærarane på dei andre trinna.– At skulen er ny, er veldig bra for trivselen,meiner Wolden:– Dei som søker seg hit, er medvitne om at deikjem til ein baseskule. Det skapar god stemning.Og du er aldri åleine – du veit at du har heileteamet bak deg.Kollega Janne Johansen-Toft illustrerer:– Det er til dømes godt å vite at om du er seintute, er det nokon som dreg det heile i gang. Duveit at det ikkje er 30 elevar som riv ned rommetmedan dei ventar på deg!Vi skaper historie– Vi skaper historie, vi dreg ikkje på gammalt!– Det er godt å ikkje dra på ei rekke gamleprogram, seier Markus Hay, medan Angelskårbrukar mobbehandteringa som døme:– Vi har eigne mobberutinar, vi følgjer ikkjenokre av dei kjende programma. Vi tar problemamed ein gong.Janne Johansen-Toft er samd med kollegaene.Ho kjenner at dei tilsette er medvitne om kvakultur dei har på Rådalslien. Og sjølv om dei tilsettepå kvart team er i ulik alder, sit alle saman.Slik er det ikkje alle stader, veit ho.– Her er det ein open dialog. Vi lyttar mykje,og så røyster vi for eller imot. Når heilt nye lærararkjem med nye idear, tar vi vel imot dei. Egtrur vi tenker veldig likt her, seier den tidlegareflyvertinna som kallar seg «nygammal», sidanho først i 2007 var ferdig utdanna pedagog.Høve til å prøve ut det ein brenn for, god støtte frå leiinga og fleire lærarar som jobbar i team. Det er noko av forklaringapå kvifor Rådalslien blei den ungdomsskulen i Bergen der dei tilsette trivst best, meiner frå venstre læraraneKjersti Wolden, Janne Johansen-Toft, Markus Hay og Ingrid Angelskår. Dei representerer alle tre trinna på skulen.Detaljplanleggjaren og improvisatorenFør vi møter dei fire lærarane, har vi snakka medrektor Halleraker og stilt spørsmål om korleis tildømes dei som planlegg i detalj, kan samarbeidemed ein som heller meir til spontanitet ogimprovisasjon:– Det går bra fordi vi ikkje ser på konfliktsom noko negativt. Til dømes hadde vi ein lærarsom bakte pizza med elevane for å demonstrerelevande celler. Etterpå måtte dei vaske ned overalt,men elevane lærte enormt. Andre lærarar varmed og rydda opp. Dei slutta opp om det fordidei såg at det funka. Men slike impulsive folk måha allierte som tenker struktur og går gjennomdet som har skjedd i etterkant, for å finne ut30 | UTDANNING nr. 5/9. mars 2012