1 TC Sağlık Bakanlığı Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ...

6)Genetik Etkenler
Genetik çalışmalar, şizofreninin geçişinde genetik bir komponent olduğunu şiddetle
öne sürmektedir. Monozigot ikizlerde hastalık konkordansı % 33-78 arasında değişirken, aynı
oran dizigot ikizlerde % 8-28 arasında değişir. Şizofrenlerin birinci dereceden akrabalarında
şizofreni gelişme riski, normal kişilerin akrabalarına göre en az beş kat daha yüksektir.
Ebeveynlerden her ikisinin de şizofreni hastalığına sahip olması durumunda,
çocuklarda şizofreni gelişme şansı % 40’tan daha yüksektir (33,39).
KLĐNĐK ÖZELLĐKLER
Hastalık bireyin toplum içindeki işlevselliğini, kişiler arası ilişkiler geliştirmesini
olumsuz yönde etkiler. Klinik görünümü önemli ölçüde değişiklik gösterir. Belirti ve
bulguların altında yatan bağımsız patofizyolojik süreçlerin sınıflandırılması Kraepelin’e dek
uzanmaktadır. Kraepelin şizofreniyi karekterize eden iki sürecin olduğunu öne sürmüştür. Đlk
alan iradenin itici gücünü kalıcı şekilde biçimlendiren emosyonel aktivitelerin zayıflamasıdır.
Duygusal donukluk, irade kaybı ve mental aktivitelerin zayıflığı bu özelliğin sonucudur ve
avolüsyonel sendrom olarak adlandırılır, bu günümüzde kullanılan birincil negatif semptomlar
ya da defisit sendromunu kavramının öncüsüdür. Krapelin’ nin ikinci tanımladığı alan
entelektüel, duygusal ve iradesel aktivitelerin ayrı ayrı kendi içlerinde ve birbirleriyle iç
bütünlüğünün kaybını içermektedir (40).
1970 lerde Strauss şizofrenik semptomların pozitif semptomlar, negatif semptomlar ve
ilişkilendirme bozuklukları olarak üç spesifik semptom kümesinde toplandığını bildirmiştir.
Carpenter bu üç semptom alanını psikotik semptomlar, bilişsel semptomlar ve negatif
semptomlar olarak sınıflamıştır (40).
17