1 TC Sağlık Bakanlığı Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ...

ir epizodla tam remisyon arasında bir geçiş dönemi olabilir. Bununla birlikte hastalığın akut
alevlenmeleri olsun ya da olmasın yıllar boyu sürekli olarak da bulunabilir (18).
Şizofreni tipi yönünden bir diğer farklılık katatonik tiptedir. Gelişmiş ülkelerde
katatoni sıktır, her 9 şizofrenden birisi katatonik şizofrendir. Bir diğer önemli farklılık da akut
şizofrenik epizod sıklığıdır, gelişmiş ülkelerde az gelişmiş ülkelere göre 4 kat daha sıktır. Az
gelişmiş ülkelerde ise dezorganize şizofreni ve şizoaffektif bozukluk fazladır (33).
Şizofrenideki heterojenliğin azaltılması amacıyla kavramsallaştırılan pozitif ve negatif
belirtiler alt tipleri belirleme çalışmalarına bir ivme kazandırmıştır. Pozitif belirtiler normalde
varolan işlevlerin artmasını ya da çarpıtılmasını, negatif belirtiler ise normal işlevlerin
zayıflamasını ya da kaybını anlatmaktadır.
Negatif ve pozitif belirtiler henüz isimleri konmadan, şizofreninin klinik tanımları
içinde anılmaya başlanmıştır. Pinel 1806’da günümüzde negatif belirtiler olarak tanımlanan
bazı belirtiler tanımlamıştır. Negatif – pozitif ayrımı ise ilk kez Reynolds tarafından 1838’de
yapılmıştır. Pozitif ve negatif belirtiler arasında işlevsel bir bağ kurmamış, belirtilerin
patolojinin farklı boyutları olduğunu ifade etmiştir. Jackson 1875’de hastalığın sadece negatif
belirtilere yol açtığını, negatif belirtilerin doku hasarından, pozitif belirtilerin ise doku
hasarının disinhibitör etkilerinden kaynaklandığını ifade etmiştir (45).
Crow negatif belirtilerin bulunup bulunmamasını klinik yaklaşımdaki en önemli ayıraç
olarak kabul etmiştir. Şizofreni sınıflamasında iki tip sendrom önermiştir:
Tip 1 sendromu; Varsanı, sanrı, bizar ve ajite davranış, dezorganize konuşma gibi
pozitif belirtilerin bulunması, sendromun hastalığın akut döneminde ortaya çıkması,
antipsikotik ilaç tedavisine iyi yanıt vermesi ve bilişsel yozlaşmanın görülmemesini
içermektedir.
Tip 2 sendromu; Duygulanımsal düzleşme, konuşma yoksulluğu, irade eksikliği,
sosyal geri çekilme, motor aktivite azlığı, kendine bakımın bozulması, motivasyon eksikliği,
dikkat yetersizliği ve bilişsel bozukluklar gibi negatif belirtilerden oluşmaktadır. Bu belirtiler
sinsi başlangıçlıdır, prognozu kötüdür, ilaç tedavisine yeterli yanıt vermez. Bu olgulara aile
öyküsü olasılığı daha yüksektir. Hastalık öncesi işlevsellik daha bozuktur (45).
25