1 TC Sağlık Bakanlığı Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ...

olarak saymıştır. Bleuler’in “4A belirtisi” Assosiasyon, Affekt, Otizm (Autism) ve
Ambivalansı kapsıyordu. Tali (ikincil) semptomlar arasında hallüsinasyon ve hezeyanlar vardı
(22,24).
Gabriel Langfeldt kuramsal formülasyonlara girmektense, ampirik deneylerden yola
çıkarak, bir takım ölçütler tanımlamıştır. Langfeldt, bu bozukluğu, gerçek şizofreni ve
şizofreniform psikoz olarak ikiye ayırmıştır. Gerçek şizofreni tanısını, sinsi bir başlangıç,
otizm, duygusal küntlük, depersonalizasyon, derealizasyon belirti ve bulgularına
dayandırmıştır. Langfeldt’den sonra araştırmacılar gerçek şizofreniyi; “çekirdek şizofreni”,
“süreç (process) şizofreni’’ ya da “remisyona girmeyen şizofreni” olarak da adlandırmaktadır
(24).
Kurt Schneider şizofrenide birinci sıra semptomlar olarak adlandırdığı, bir takım
semptomları tanımlamıştır. Schneider bu semptomların (düşünce yayınlanması, düşünce
sokulması, tartışan ve yorum yapan sesler) sadece şizofreniye özgü belirtiler olmadığını,
ancak bunların tanı koymada pragmatik değerlerinin büyük olduğu üzerinde durmuştur.
Schneider ikinci sıra belirtilerle de tanı konulabileceğini öne sürmüştür (25). Schneideryan
bulgular DSM tanı sistemini büyük ölçüde etkilemiştir (27).
Kişilerarası “interpersonal” psikoanalitik okulunun kurucusu olan Harry Stack
Sullivan, toplumsal yalıtımın şizofreninin hem bir nedeni, hem de bir belirtisi olduğu üzerinde
durmuştur (24).
Freud da şizofreniyi, “birincil özseverlik (narsisizm)” dönemine gerileme sonucunda
ortaya çıkan, bir klinik tablo olarak ele almıştır. Psikanalistler de, şizofrenide doğuştan yapısal
bir yatkınlığın, bir ego zayıflığının ve birincil narsisistik duruma kolayca gerileyebilme
eğiliminin olduğunu kabul ederler. Böyle bir zeminde çevre ilişkilerinde küçük büyük
incinmeler, bu gerileme eğilimini kamçılarlar (23,26).
9