ankara ili kızılcahamam ilçesinde - Tarımsal Ekonomik Araştırma ...
ankara ili kızılcahamam ilçesinde - Tarımsal Ekonomik Araştırma ...
ankara ili kızılcahamam ilçesinde - Tarımsal Ekonomik Araştırma ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
5. TÜRKİYE’DE BROİLER YETİŞTİRİCİLİĞİNİN EKONOMİK<br />
DURUMU<br />
5.1. Broiler İşletmelerinin Özellikleri ve Üretimindeki Gelişmeler<br />
5.1.1. Broiler İşletmelerinin Genel Yapısal Özellikleri<br />
Türkiye’de modern tavukçulukla ilg<strong>ili</strong> ilk faaliyet Ankara Merkez<br />
Tavukçuluk Enstitüsü’nün 1930 yılında kurulmasıyla başlamış ise de,<br />
tavukçuluk 1950’li yıllara kadar önemsiz bir hayvancılık kolu olarak<br />
kalmıştır. 1952 yılından itibaren, muhtelif tarihlerde Tarım Bakanlığı’na<br />
bağlı Devlet Üretme Çiftlikleri, Ziraat İşleri Genel Müdürlüğü ve Veteriner<br />
İşleri Genel Müdürlüklerinin İngiltere, ABD ve Danimarka’dan Beyaz<br />
Leghorn, New Hamshire, Rhode Island Red, Plymouth Rock ve Cornish<br />
gibi saf kültür ırkı tavukları getirip, bunları kendi işletmelerinde üretip<br />
işletmelere dağıtmaya başlamasından sonra canlanan tavukçuluk sektörü,<br />
özel sektörün konuya ilgi duymasına ve yatırım yapmasına ortam<br />
hazırlamıştır. 1956 yılında Yem Sanayi TAŞ’nin kurulması ile tavukçuluk<br />
ayrı bir anlam kazanmış ve rasyonel beslenme şartları oluşmaya başlamıştır.<br />
Endüstriyel tavukçuluk denilebilecek yapıya ise ilk adım 1960’lı yıllarda<br />
atılmıştır. İlk modern tesisin temeli 1961 yılında atılmıştır. Bu ilk modern<br />
kombinanın kurulması için Türkiye Sanayi Kalkınma Bankası ilk krediyi<br />
260.000 TL olarak Ocak 1961 yılında Pak Tavuk Limited Şirketine<br />
vermiştir. 1963 yılında ithal edilen hibrit etçi ve yumurtacı damızlıklar<br />
İzmir, İstanbul ve Bursa yörelerindeki ticari işletmelere dağıtılmıştır.<br />
Özellikle büyük şehirlerin yakınlarında büyük kümesler, kuluçkahaneler<br />
kurulmaya başlanmıştır. Bu gelişmelere paralel olarak gelişen yem sanayi,<br />
kümes yapımı, üretim, kesimhane araç ve gereçleri üretimi, aşı ve ilaç<br />
üretimi alanlarında önemli gelişmeler kaydedilmiştir (Açıl 1966, Çetin<br />
1984, Gülsoy 1992, Bayaner 1999).<br />
1960’lı yıllara kadar Türkiye’de tavukçuluk, köy tavukçuluğu şeklinde<br />
yürütülmekteydi. Bu tür tavukçulukta esas amaç öncelikli olarak köylü<br />
ailesinin et ve yumurta ihtiyaçlarının karşılamasıydı. Ailenin ihtiyacı<br />
karşılandıktan sonra artan ürün kasaba pazarlarında satılmakta ve bu yolla<br />
günlük gelir temin edilmekteydi. Köy tavukçuluğu teknik ve hijyenik<br />
yönlerden son derece ilkel koşullarda yürütülüyordu. Düşük veriml<strong>ili</strong>k ve<br />
sık rastlanan salgın hastalıklar, büyük kayıplara neden oluyordu (Bostan<br />
1980). 1960’lı yıllardan itibaren sayıları artan ticari tavukçuluk<br />
işletmelerinde barınak ve ekipmanlar modernize olmuştur. Bu işletmelerde<br />
otomatik yem makinaları, kümes içi sıcaklığı ölçen termostatlar vasıtasıyla<br />
ısı miktarını otomatik olarak ayarlayan ısıtma düzenekleri ile kümes içi<br />
havalandırmayı otomatik olarak yapan fanlar, aydınlatma ve sulama<br />
24
Change language