İZZETPAŞA VAKFI ADINA SAHİBİ ve YAZI İŞLERİ MÜDÜRÜ NİHAT ...

Bizim şehir*MAHİR ADIBEŞ"... insanların akıl,davranış geçişleriarasında, biz herne kadar tek tip(mertebe) görsekde aklın üstündeve altında olmaküzere iki kısmıvar. Bu iki kısımbizimle farklılıkyaşadığı gibikendi aralarındada çok uyumlugözükmüyor."Bizim şehir türlü türlüdür!...İnsanlar var çeşit, çeşit…Çoluğuçocuğu,yaşlısı-genci, memuru-işçisi,akıllısı-delisi, hırlısı-hırsızı, yollusu- yolsuzu,serserisi diye uzatabiliriz... Köpekler var tiptip… Sokak köpekleri-evcil köpekler, kangaltazı-zağar-fino-kaniş…Kedilerimiz var, evlerimizipaylaştığımız. Vazgeçemediğimiz atlarımızvar; yağız-al-kır-doru, saf kan, beygir,binek, küheylan... Eşekler var; yük taşımaktansırtları yara olmuş. Tavuk, horoz, kuş derkenuzar gider bizim şehirde yaşayanları sayması.Çoğu zaman şehirde bu kadar canlıyla beraberyaşadığımızı fark bile etmeyiz, tıpkı aramızdayaşayan, bizden biri olup ama bizim gibi düşünüptepki vermeyen, kural tanımayan insanlarınfarkına varmadığımız gibi. Bunlaratopyekûn “deli” deriz. Görmemezliğe gelipya da bazen şaka olsun diye alay ederek, onları* Necati Kanter’in “Bizim Şehrin Divaneleri” adlı hikâye kitabı için.85eylül-ekim-kasım2013