Emirdağ Lahikası

--- sh:»(E:113) ↓ ------Bir nur ki odur sade ve hem lâ-yetezelzelÂri ve berî cümleden üstün ve mükemmelBir nur ki bütün zerrede ancak o nümayanBir nur ki verir kalblere hem aşk ile imanBir nur ki eğer olmasa ol nur hele bir anBaştan başa zulmette kalır hem de bu ekvanBir nur ki değil öyle muhat, hem dahi mahsurBir nur ki eder kalbi de pürnur, çeşmi de pürnurBir lem'adır andan, şu büyük şems ve kamerlerHep işte o nurdan bu acaib koca âlemHalk oldu o nurdan yine Cennet'le CehennemŞekk yok ki o nurdur okunan Hazret-i Kur'anOl nur-u ezel hem sebeb-i hilkat-ı insanHer şeye odur mebde' ve asıl ve esas hemOndan görünür nev'-i beşer böyle mükerremBir zerre değil, bahr-i muhit o bahr-i münirdenHem nasıl beşer hiç kalıyor hepsi de birdenŞekk yok ki cihan, katre-i nurundan o nurunŞekk yok ki bu can, zerre-i nurundan o nurunSönsün diye üflense, o derya gibi kaynarSöndürmeğe hem kimde aceb zerre mecal var