Emirdağ Lahikası

--- sh:»(E:128) ↓ ------vermem; asayiş, idare lehinde, sabır ve tahammüle karar verdim.Elbette dünya daimî olmadığı gibi, hâdisatı da fırtınalı, daimadeğişir. Birkaç saat cinayetlerle, dünyevî ve uhrevî binler zakkum veazab neticeleri var. O zaman, faidesiz "yüzbinler teessüf" diyeceksiniz!Ben, resmî makamata ve bizimle tam alâkadar vazifedarlara yazdığımgibi, sizin gibi bedbahtlara dahi derim: Biz, Risale-i Nur'la, bumemleketin ve istikbalinin en büyük iki tehlikesini def'etmeyeçalışıyoruz ve bilfiil çok emarelerle, hattâ mahkemede de kısmen isbatetmişiz.Birinci tehlike: Bu memlekette, hariçten kuvvetli bir surettegirmeğe çalışan anarşiliğe karşı sed çekmek.İkincisi: Üçyüz elli milyon müslümanların nefretlerini kardeşliğeçevirmekle, bu memleketin en büyük nokta-i istinadını temin etmektir.* * *Afyon Emniyet Müdürü'ne derim ki:Müdür Bey! Dünyada, eski zamandan beri görülmemiş bu derecekanunsuz ve manasız ve maslahatsız tecavüzler bana geldiği halde nedenaldırmıyorsunuz? Bir misali:Câmiye, hâlî zamanda, cemaat hayrına sahib olmak için, bazı birikiadamdan başka kimseyi yanıma kabul etmediğim halde, resmen"Kat'iyyen câmiye gitmeyeceksiniz!" deyip; bu gurbette, hastalık veihtiyarlık ve yoksulluk içinde bu ihanet hangi kanunladır? Hangimaslahat var? Haberim olmadan, câminin hâlî bir yerinde iki-üç tahta, birkilimle beni üşütmemek fikriyle bir zâtın yaptığı iki kişilik bir settareyüzünden, ehemmiyetli bir mes'ele şeklinde, hem bana, hem umum halkamanasız telaş vermek hangi kanunladır? Hangi maslahat var? Soruyorum.Bana bu ihanetleri yapanların hiçbir bahaneleri yoktur. Yalnızteveccüh-ü ammeyi bahane edip: "Bu menfî adama neden hürmetediyorsunuz?" Ben de derim:Bütün dostlarım biliyorlar ki; ben, şahsıma karşı hürmeti veteveccüh-ü ammeyi istemiyorum, reddediyorum. Benim hakkımdabaşkalarının hüsn-ü zannını kabul etmediğim halde, hangi kanun benimes'ul eder ki; ihtiyarım ve rızam haricinde, başkasının hüsn-ü zannıyla