Emirdağ Lahikası

--- sh:»(E:201) ↓ ------ve tekellüfe ve kıymetten ziyade kendimi göstermeğe ve ziyade hüsn-üzan edenlere karşı hoş görünmek için kendimi makam sahibi göstermekve sırr-ı ihlasa tam münafî kendini büyük göstermek ve vakar perdesialtında benliğin zararlı ve fâni zevkini aramak haletleri ise, ey nefsimmeftun olduğun o zevkleri hiçe indirirler.Ey nefis! Ey zevke mübtela bedbaht kör hissiyat! Binler dünyevîzevki alsan, şu vaziyette yine bozulur, o zevk ayn-ı elem olur. Mademyüzde doksan mazideki ahbab âdeta güya beni berzaha çağırıyorlar. Buhazır zamandaki on dosttan ben kaçmağa mecbur oluyorum. Elbette buihtiyarlık ve yalnızlık hayata, berzah hayat-ı maneviyesi bin derecemüreccahtır.. diye bu iki hakikatla hadsiz şükürler olsun o ikinci nefs-iemmare tam susturuldu, kalb ve ruhtan gelen zevke razı oldu, şeytan dahisustu. Hattâ damarlarımdaki maddî hastalık da gayet hafifleşti.Elhasıl: Ölsem, vazife-i Nuriye daha ziyade ihlas ile rekabetsiz,ittihamsız inkişaf eder.Hem bu zamanda aramadığım cüz'î, muvakkat zevk ve bu hayatve dünya gözüyle fütuhat-ı Nuriye'den gelen lezzet bedeline; çok ağır,soğuk ve nâhoş tekellüf elemlerinden ve hodfüruşluk zahmetlerinden vetasannu' zararlarından kurtulmak vardır.Hem bu senede bir defa ey nefis; ruh ve kalb ile beraber çokmüştak olduklarınız eski zevkli ve hayatımdaki yaşadığım memleketlerive ünsiyet ettiğim ahbabları ve müfarakatlerinden çok mahzun olduğumkardeşleri görmek için, beraber kısmen hakikaten, kısmen hayalen ogeçmiş mazide gezdin. Sen de gördün ki, o sevimli, müteaddidvatanlarımda, yüzde ancak bir-iki ahbabı bulabildin. Ötekiler, bütünberzah âlemine göçmüşler ve o sevimli hayat levhaları değişmiş, elîm vehazîn bir vaziyet almış. Daha o ahbabsız yerleri görmek istenilmez. Onuniçin, bu hayat ve bu dünya bizi kovmadan evvel ve haydi dışarıyademeden, biz kemal-i izzetle, Allah'a ısmarladık deyip izzetimizle bu fânizevklerimizi bırakmalıyız.>¼!«"²¾ð׫Y−×>¼!«"²¾«ðUmum kardeşlerimize binler selâm ve dua eden, hasta fakat tam mesrurkardeşinizSaid Nursî* * *