Emirdağ Lahikası

--- sh:»(E:200) ↓ ------edilmeyecek ve rekabeti tahrik eden hayat-ı şahsiyemi bulmadığı içindaha mükemmel ve ihlas ile o vazife devam edecek. Hem ben dünyadakaldıkça gerçi bir derece yardımım olabilir, fakat âdi şahsiyetiminehemmiyetli rakibleri, münekkidleri, o şahsiyeti ittiham edebilir veRisale-i Nur'a ihlassızlıkla ilişebilir ve bir derece çekinir, çekindirir. Hembir derece bekçilik yapan bir şahsiyetin yatmasıyla, o daire-inuraniyedeki bütün ehl-i gayret müteyakkız davranır. Bir nöbetdaryerine, binler bekçi çıkar. Elbette ölüm gelse, baş üstüne geldin demekgerektir.Hem madem Nur şakirdlerinden çokları hem malını, hemistirahatını, hem dünya zevklerini, hem lüzum olsa hayatını Nur'unhizmetinde feda ediyorlar, sen ey nefsim neden fedakârlıkta en gerikalmak istersin.Hem kat'iyyen bil ki: Çok bîçarelerin hayat-ı bâkiyelerini Nurlarlakurtarmak hizmetinde, fâni ve zahmetli ihtiyarlık hayatını memnuniyetlebırakmağa lüzum olsa veya vakti gelse, razı olmak gayet lezzetli birşereftir.İkincisi: Nasılki âciz, zaîf bir adam, bir batmanı kaldıramadığıhalde on batman yük üstüne yığılmış bulunsa; ve dostları onu çokkuvvetli bilip ona gizli za'fına yardımdan ziyade ondan yardım istediklerihalde; o bîçare de onların hüsn-ü zannını kırmamak veyahud kendini çokaşağı göstermemek için gayet ağır ve soğuk olan gösteriş ve tekellüflerlekendini yüksek ve kuvvetli göstermeğe çalışmak çok elîm ve zevksizolması gibi; aynen öyle de: Ey kör hissiyatın içine giren nefs-i emmare!Bu âdi şahsiyetimin ve bir çekirdek kadar ehemmiyeti olmayanistidadımın yüz derece fevkinde ve sırf bir inayet-i Rabbaniye olarak bukaranlıklı ve çok hastalıklı asırda Kur'anın eczahane-i kudsiyesindençıkan ve rahmet-i İlahiye ile elimize verilen Risale-i Nur'daki hakikatlarao şahıs masdar ve menba' ve medar olamaz. Belki yalnız çok bîçare vemuhtaç ve Kur'an kapısında bir sâil ve muhtaçlara yetiştirmeğe bir vesileolduğum halde, Nur'un muhlis ve hâlis, sıddık ve sadık, safi ve fedakârşakirdleri, o bîçare şahsiyetim hakkında yüz derece ziyade hüsn-üzanlarını kırmamak ve hissiyatlarını incitmemek ve Nurlara karşışevklerine ilişmemek ve Üstad namı verdikleri o bîçare şahsı, onlarınhatırı için çok aşağı olduğunu göstermemek ve ağır ve elemli tekellüflereve tasannu'lara mecbur olmamak için ve yirmi sene tecridatın verdiğitevahhuş için, hattâ dostlarla dahi -hizmet-i Nuriye olmazsa- görüşmeyiterkediyorum ve etmeğe ruhen mecbur oluyorum