Emirdağ Lahikası

--- sh:»(Em:105) ↓ ------haksız zulmeder, birisini hapse atar. Fakat kader-i İlahî aynı hapistebaşka sebebe binaen adalet ediyor ki; hakikî bir suça binaen o hapisleonu mahkûm ediyor. İşte şimdi bu hakikatı gösteren, başıma gelen acibbir misali şudur: Yirmisekiz senedir müteaddid vilayetlerde vemahkemelerde benim mes'uliyetime ve mahkûmiyetime ve mahbusiyetimgibi zalimane işkence ve cezalarına gösterdikleri sebeb, hiçbir emaresinibulmadıkları mevhum bir suçum şudur: Diyorlar:"Said, dini siyasete âlet yapmak ister ve yapıyor." Halbuki budavalarına otuz senelik musibetli yeni hayatımda ve otuz büyükmecmualarımda bu suça müsbet bir delil bulamadılar. Halbuki böylemes'elelerde bir mahkeme madem bulmadı ve mes'ul edemedi. Başkamahkemelerin musırrane aynı mes'eleyi esas tutmaları, bütün bütünkanuna ve akla ve âdete muhalif bir halettir. Belki siyaseti dinsizliğe âletedenler kısmı, kendilerine bir perde olarak bu ittihamı bizlere ediyorlar.Bununla beraber dine hizmet itibariyle taalluk eden eski altmış senelikhayat-ı ilmiyem kat'î bir hüccet ve yakîn bir delildir ki; bütün hayatımdatemas ettiğim siyaseti ve dünyayı ve bütün içtimaî cereyanları, dinehizmetkâr ve âlet ve tâbi' yapmak düsturuyla hareket etmişim.Mahkemelerde de hem dava, hem isbat etmişim ki, değil dini siyaseteâlet yapmak, belki birtek hakikat-ı imaniyeyi dünya saltanatınadeğiştirmediğimi kat'î delillerle isbat ettiğim halde, böyle yirmi vecihlehakikata muhalif ve divanecesine, büyük makamınızı işgal eden bir kısımadliye memurları ve siyasî adamlar bu acib hurafe gibi mes'eleyi hakikatzannedip yirmisekiz sene bana zulmettiklerinin hakikî sebebinibugünlerde bildim. Sebebi bu ki: Bu enaniyetli zamandaki hizmet-iimaniyede en büyük tehlikem ve manevî en büyük suçum ve cinayetim;bu zamanda hizmet-i Kur'aniyemi şahsıma ait maddî ve manevîterakkiyatıma ve kemalâtıma âlet yapmak imiş. Cenab-ı Hakk'a hadsizşükrediyorum ki; bu uzun zamanlarda ihtiyarım haricinde hizmet-iimaniyemi, değil maddî ve manevî terakkiyatıma ve kemalâtıma veazabdan ve Cehennem'den kurtulmama ve hattâ saadet-i ebediyemevesile yapmama, belki hiçbir maksada kat'iyyen âlet etmemekliğimegayet kuvvetli, manevî bir mani' görüyordum. Hayret hayret içindekalıyordum.Acaba herkesin hoşlandığı manevî makamatı ve uhrevî saadetleria'mal-i sâliha ile onları kazanmak ve müteveccih olmak, hem meşru hemhiçbir cihet-i zararı olmadığı halde ne için böyle ruhen