Emirdağ Lahikası

--- sh:»(E:115) ↓ ------Öldükçe dirildikçe neden duymadı bir hisOl namlı nebi, şanlı şehid Hazret-i CercisHasretle neden ağladılar Âdem ve HavvaKimdendi bu yıllarca süren koskoca davaHem âh, neden terkedilip Ravza-i CennetBir dâr-ı karar oldu neden âlem-i mihnetNur şehri olan Tur'da o dem Hazret-i MusaEsrar-ı kelâm hep çözülüp buldu tecellaBir parça Zebur'dan okusa Hazret-i DavudBaşlardı hemen sanki büyük mahşer-i mev'udBilmem ki neden, yel ve sular hep onu dinlerBilmem ki neden, hep işiten âh! diye inlerMahluku bütün kendine râmetti SüleymanNerdendi bu kuvvet, ona kimdendi bu fermanYellerle uçan şanlı büyük taht-ı mukaddesEsrar-ı ezelden o da duymuş yine bir sesOl hangi acib sır ki, çıkar göklere İsaKimdir çekilen çarmıha, kimdir yine YudaNur derdi için tahtını terkeyledi EdhemBir başkasının tahtı olur derdine merhemÇok şahs-ı veli, nur ile hem etti kanaatÇok şahs-ı denî, nur ile hem buldu keramet