Emirdağ Lahikası

--- sh:»(E:148) ↓ ------Üçüncüsü: Ben onların nazarında Risale-i Nur ve şakirdlerdekişahs-ı manevîsinin mümessili ve nümunesi olmam cihetiyle, onlarınsebeb-i teşvikleri olan o hârika hüsn-ü zanlarını ve kuvve-imaneviyelerini kırmak, maslahat değildir. O ikisine ve arkadaşlarına,hususan Ahmed Feyzi ve Denizli hapsindeki kardeşlerimize vehakkımızda adalete çalışanlara binler selâm.Sâlisen: Çok defa benim sıkıntılarıma bir merhem hükmünegeçmiş ve yanımdaki sakladığım kahraman Hüsrev'in çok mektubları veonların her birinden birer ehemmiyetli fıkrayı alıp mecmuunu Lâhika'yageçirmek için zaman bulamıyorum. İnşâallah bir istirahat zamanındatedkik edeceğim. Ahmed Nazif'in İnebolu talebeleri namına yazdığı veHalil İbrahim'in ağlatıcı mersiyesinden iştiraklerini gösteren mektubu,benim o havalideki sebatkâr kardeşlerim hakkında endişelerimi izaleeyledi. Cenab-ı Hak onlardan razı olsun.Râbian: Çoban İsa Köyü'nde Ahmed'in mektubunda isimleribulunan eski ve yeni kardeşlerimizin Risale-i Nur'a çalışmaları veçocukları da Kur'ana ve Nurlara çalıştırmaları, bu vakitte Nurlara büyükbir hizmettir. Cenab-ı Hak onları muvaffak eylesin, âmîn!Hâmisen: Münafık düşmanlarımın maddî ve manevî zehirlerinekarşı gerçi Cevşen ve Evrad-ı Kudsiye-i Şah-ı Nakşibend beni ölümtehlikesinden, belki yirmi defa kudsiyetleriyle kurtardılar; fakatmaatteessüf asabımda ve sinirlerimde ve hassasiyetimde, o zulümdenöyle şiddetli bir tesir, bir heyecan, bir teellüm, bir teneffür gelmiş ki; ensamimî dostumu ve tam sadık bir kardeşimi bir saat yanımda tahammüledemiyorum, ruhum kaldırmıyor. Hattâ biri bana baksa da sıkılıyorum.Eskide bende biraz bulunan merdümgirizlik hastalığı, o zalimleringaddarane sıkıntılarıyla ve tarassudlarıyla bende çok şiddetlenmiş. Güyaölmeden evvel hayat-ı içtimaiye cihetinde ölmüşüm ki; bu hakikat ve busır için hakkımda, has kardeşlerim vefat mersiyelerini yazıyorlar.Hem buranın havası, benim asabıma pek çok dokunuyor. Bu kışınbir günü, Denizli hapsinin o geçirdiğimiz kış kadar bana ağır geliyor,beni üzüyor.Evet nasıl göz, bir saçı kaldırmıyor; aynen öyle de, şimdiki ruhumve o durum, bir saç kadar sıkletten, ağırlıktan müteessir olduğu halde,Risale-i Nur'un ve şakirdlerinin selâmetlerine, onların bedellerine veyerlerinde dağ gibi ağır tazyikat ve sıkıntıları memnuniyetle